สิ่งที่จะเป็นประโยชน์มากที่สุดก็คือ ไปกระตุ้นเตือนให้ตัวเขาเองระลึกนึกถึงบุญแล้วได้สร้างบุญ
เวลาไปเยี่ยมไม่ใช่ไปพูดตลกโปกฮา พยายามจะให้เขาหัวเราะ นึกว่าเป็นสิ่งที่ดี มันไม่ได้เป็นประโยชน์สาระอะไรเลย ไปเยี่ยมแล้วพูดให้เขานึกถึงพระรัตนตรัย นึกถึงบุญกุศลที่เคยทำมา หรือเราเองไปทำบุญอะไรมา เล่าให้เขาฟังและให้เขาอนุโมทนาบุญด้วย เขาจะได้บุญไปด้วย แล้วชวนเลยให้เขาสร้างบุญ อาตมาก็เคยมีเพื่อนเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายเหมือนกัน เลยชวนให้เขาเป็นประธานทอดผ้าป่า พอเขารับ แล้วใครมาเยี่ยมก็ชวนเป็นกรรมการผ้าป่า แจกซอง ทุกคนก็จะรับด้วยความรักและความสงสาร ทำให้เขาเองได้สร้างบุญใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย เอาจังหวะที่มรณภัยมาเยือนอยู่ตรงหน้านี่แหละ เตือนให้รู้ว่าสิ่งอื่นๆ จะเป็นรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส มันไม่เป็นสาระที่พึ่งที่ระลึกของเราเลย สิ่งที่เราเองจะติดตัวไปได้ข้ามภพข้ามชาติ คือ “บุญ” เท่านั้น ต้องตั้งใจสร้างบุญสร้างกุศล
