บอกเวลามรณภาพ
หลวงปู่ท่านเป็นผู้มีญาณทัสสนะแม่นยำ จึงทำให้ท่านรู้เวลามรณภาพของตัวท่านเอง ดังนั้นในปี พ.ศ. 2497 ก่อนที่หลวงปู่จะมรณภาพ 5 ปี ท่านจึงเรียกประชุมลูกศิษย์ทั้งในวัดและนอกวัดเป็นกรณีพิเศษ ณ ศาลาการเปรียญ เพื่อแจ้งให้ทราบว่าท่านจะถึงกาลมรณภาพในอีก 5 ปีข้างหน้า
ซึ่งท่านก็ได้สั่งลูกศิษย์ลูกหาไว้ว่า ภารกิจการงานใดที่ท่านได้ดำเนินไว้ดีแล้ว ก็ขอให้ช่วยกันสานต่อทำภารกิจนั้น ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ โดยอย่าทอดทิ้ง อีกทั้งหลวงปู่ยังได้ชี้แจงโครงการพัฒนาวัดปากน้ำในอนาคต ว่าให้คณะศิษย์ช่วยกันทำต่อไปให้สำเร็จ
ซึ่งต่อจากนั้นอีก 2 ปี คือ ในช่วงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2499 หลวงปู่ท่านก็เริ่มอาพาธ จากนั้นท่านก็ตัดสินใจเผาศพโยมแม่ของท่าน ในปี พ.ศ. 2500
หลวงพ่อสุบิน แห่งวัดหัวเขา จ.สุพรรณบุรี หรือ พระพุทธ-ศาสนโสภณ ที่เคยทำวิชชาอยู่กับหลวงปู่ได้เล่าให้ฟังว่า ในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 ซึ่งหลวงปู่ท่านเห็นในที่ว่า ในไม่ช้าท่านจะต้องมรณภาพแน่ ๆ ท่านจึงเรียกพระ เณร แม่ชี ที่ได้ธรรมกายมารวมกันหมดในโรงงานทำวิชชา และหนึ่งในนั้นก็มีหลวงพ่อสุบินอยู่ด้วย จากนั้น..หลวงปู่ท่านก็สั่งงานในขณะที่ท่านเอนหลังลืมตาว่า “เออ..พระ เณร ชีปุก ชีญานี ตรีธา ทองแท้ ให้อยู่ในโรงงาน ทำโรงงาน แต่ชีลูกจันทร์ (ขนนกยูง) ต่อไปจะต้องทำงานใหญ่แทนหลวงพ่อ ต้องทำงานนอกโรงงานอย่างโด่งดังที่สุด ใหญ่ที่สุด สายธาตุสายธรรมเขาสั่งอย่างนั้น” จากนั้นท่านก็นิ่ง และพอวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ท่านก็พูดน้อยลง จนกระทั่งวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2502 เวลา 15.05 น. ท่านก็มรณภาพด้วยอาการสงบ...
จากหนังสือ อานุภาพหลวงปู่..ยุคต้นวิชชา
