อานุภาพหลวงปู่..ยุคต้นวิชชา

ชื่อรอด..แต่ไม่รอด
 

     วิชชาธรรมกายเป็นวิชชาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่หายสาบสูญไป  หลังจากพุทธปรินิพพานประมาณ 500 ปี ซึ่งหลวงปู่ท่านได้ปฏิบัติธรรมอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน และค้นพบขึ้นมาใหม่ วิชชานี้มีคุณวิเศษอันไม่มีประมาณ  และได้สร้างความอัศจรรย์ให้กับวงการพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก หากคนไม่ได้มาปฏิบัติ หรือไม่ได้เห็นอานุภาพกับตาตัวเองจริง ๆ ก็จะเชื่อได้ยาก เช่น วิชชาการระลึกชาติ การรู้วาระจิต  การดับเดือนดับดาว  การปัดลูกระเบิดในช่วงสงคราม โลกครั้งที่ 2  การรักษาโรค ฯลฯ

     ซึ่งความมหัศจรรย์อันไม่มีประมาณนี้  ทำให้คนที่ไม่ได้ มาศึกษา  มักจะกล่าวหาว่า  หลวงปู่อวดอุตริมนุสธรรม ทั้ง ๆ ที่ คำว่าธรรมกาย  ก็มียืนยันไว้ในพระไตรปิฎกอย่างชัดเจนหลายแห่ง  แต่หลวงปู่ท่านก็ไม่หวั่นไหว  และยิ่งไปกว่านั้น.. ท่านยังทำการสอน และเผยแผ่วิชชาธรรมกายจนกลายเป็นที่ยอมรับ  และมีคนหันมานับถือศรัทธาท่านเป็นจำนวนมหาศาล

  แต่ก็มีคนกลุ่มหนึ่ง ที่รู้สึกไม่พอใจหลวงปู่ ถึงขนาดพูดเหยียดหยามถึงขั้นรุนแรงว่า  “ใครอยากเป็นอสุรกาย  จงไปเรียนธรรมกาย ที่วัดปากน้ำ” ซึ่งข่าวนี้ก็ได้ทราบถึงหลวงปู่ จึงทำให้ท่านได้พูดว่า

     “คนเช่นเราไม่ใช่ไร้ปัญญา  ชั่วก็รู้  ดีก็เห็น  เราจะฆ่าตัวเราเองเพราะความปรารถนาทำไม  ที่เขาพูดหาว่าเราอย่างนั้น บางคนคงจะไม่รู้จักคำว่า  “ธรรมกาย”  มีอยู่ที่ไหน   หมายเอาใคร  เขาอาศัยความไม่รู้มาว่าเราผู้ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เมื่อผู้ไม่รู้มาติเตียนเรา  ความไม่รู้ของเขาจะลบล้างสัจธรรมของพระพุทธศาสนาได้อย่างไร  ถ้าจะกลบก็กลบได้เพียงชั่วคราว ไม่ช้าดวงแก้วของพระพุทธศาสนาก็จะเปล่งรัศมีให้ผู้มีปัญญาเห็นด้วยสายตาของตนเอง...”

      ด้วยความที่มีคนไม่เข้าใจหลวงปู่หลายเรื่อง จึงทำให้เกิดเหตุการณ์อันไม่คาดคิดขึ้น คือ เกิดอาชญากรรมขึ้นในวัด ซึ่งวันนั้น พระกมล ศิษย์ที่ถูกใจของหลวงปู่ในด้านเทศนา ใช้ปฏิภาณ และด้านปฏิบัติชั้นดี   เทศนาหัวข้อธรรมเกี่ยวกับพระกรรมฐาน  ซึ่งหลวงปู่ก็ฟังอยู่ด้วย  และเมื่อเทศน์เสร็จแล้ว  ในช่วงเวลาประมาณ 20.00 น. เป็นช่วงเวลาที่ต่างคนก็ต่างแยกย้ายเตรียมกลับที่พักของตน

     แต่ทันใดนั้นเอง.!!!  มีผู้ร้ายเข้ามาลอบสังหารหลวงปู่วัดปากน้ำที่หน้าศาลาการเปรียญ  ขณะที่หลวงปู่กำลังออกมาจากศาลาเพื่อกลับกุฏิ  โดยผู้ร้ายได้ใช้ปืนยิงหลวงปู่  ทำให้กระสุนถูกจีวรท่านทะลุ 2 รู   และผู้ร้ายก็เอาปืนยิงนายพร้อม   ซึ่งเป็นอุปัฏฐากผู้ติดตาม ทำให้กระสุนถูกปากนายพร้อมทะลุแก้ม  เป็นแผลสาหัส   แต่ไม่ ถึงแก่กรรม

     ครั้นภายหลังก็จับผู้ยิงได้ ชื่อนายรอด แต่หลวงปู่ท่านก็เมตตา ไม่ถือโทษโกรธ  ไม่เอาเรื่องเอาความอะไรเลย  แต่เจ้าหน้าที่ดำเนินคดีด้านกฎหมายไม่ยอม  จึงกราบเรียนหลวงปู่ว่า ต้องเป็นไปตามกฎหมาย  เพราะหากไม่ทำตามกฎหมาย  อีกหน่อยกฎหมาย จะไม่ศักดิ์สิทธิ์  จากนั้นนายรอดที่ลอบยิงหลวงปู่ก็ติดคุกอยู่นาน  จนกระทั่งถึงกำหนดวันที่นายรอดจะต้องออกจากคุก  ซึ่งหลวงปู่ท่านได้เห็นในที่  และทักขึ้นว่า  วันนี้นายรอดออกจากคุก  แต่จะไม่รอด  ซึ่งก็จริง ๆ คือ  เมื่อนายรอดออกจากคุกมาแล้ว  ก็โดนคู่อริยิงตายทันที

     นับจากนั้น... ชื่อเสียงของหลวงปู่ก็โด่งดังขึ้นไปอีก จนมีศิษยานุศิษย์หันมาให้ความเคารพนับถือท่านอย่างล้นหลาม แต่คนไม่ชอบท่านก็ยังมีอยู่  จึงทำให้มีคนลอบวางยาพิษหลวงปู่โดยแอบใส่ในภัตตาหารของท่าน  แต่หลวงปู่ท่านก็เห็นในญาณ ท่านจึงรู้ล่วงหน้าก่อนทุกครั้ง  และถ้าสำรับอาหารไหนมียาพิษ  หลวงปู่ท่านจะเอาช้อนเงินจุ่มลงไปเพื่อพิสูจน์ให้ดู แล้วช้อนเงินก็จะเปลี่ยนเป็นสีดำทันที ตรงนี้ปู่ผง (น้องชายที่เป็นอุปัฏฐากของหลวงปู่)  เคยเล่าให้น้าองุ่นฟังว่า มีครั้งหนึ่งหลวงปู่ท่านไม่ยอมบอก อยู่ ๆ ก็บอกแค่ว่า..ให้เอาอาหารในสำรับไปทิ้ง ทำให้อุปัฏฐากนึกเสียดาย ไม่ยอมทิ้ง เลยเอาไปวางไว้ก่อน แต่พอดีมีหมาแมวมากิน ทำให้หมาแมวตายทันที หลวงปู่จึงตำหนิ... พร้อมทั้งพูดว่า..ก็ในสำรับมันมี ยาพิษ !!

      สิ่งที่น่าทึ่งมากก็คือ  ผู้ที่แอบลอบวางยาพิษเพื่อทำร้าย หลวงปู่ไม่เคยทำสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว อีกทั้งยังไม่มีใครทำอะไรท่านได้เลย  ด้วยเหตุนี้  จึงทำให้หลวงปู่มีชื่อเสียงขจรขจายเลื่องลือขึ้นไปอีก  คือ ดังอย่างไม่ต้องโหมโรง  ทำให้ท่านมีลูกศิษย์ลูกหาเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคูณ  จนมีแต่คนบอกว่า  หลวงปู่ท่านศักดิ์สิทธิ์จริง  แต่หลวงปู่กลับบอกว่า “ธรรมกายต่างหากล่ะ..ที่ศักดิ์สิทธิ์”  ซึ่งถ้าพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของวิชชาธรรมกายแล้ว มีเรื่องหนึ่งที่ปู่ผงเล่าให้น้าองุ่นฟัง ในช่วงหลวงปู่ทำวิชชาในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ว่า...

       อยู่ ๆ ก็มีลูกระเบิดตกลงกลางวงฉัน ทำให้ทุกคนตระหนกตกใจกันมาก แต่หลวงปู่ท่านก็นิ่ง ๆ แล้วบอกว่า “ไหนให้ลองเอาระเบิดลูกนี้ไปพิสูจน์ดูสิว่า  มันด้านรึเปล่า..?” ซึ่งปรากฏว่ามัน ไม่ด้าน..!!  จึงเป็นเหตุทำให้เกิดความฮือฮาและแปลกใจกันอย่างสุดฤทธิ์สุดเดชว่า  แล้วทำไมมันถึงไม่ระเบิด!!!  ซึ่งปู่ผงก็พูดว่า..  “ก็บุญและอานุภาพวิชชาธรรมกายล่ะซิ..”  จะเป็นอย่างอื่นไม่ได้  และ หลังจากนั้นวิชชาธรรมกายก็ได้เผยแผ่อย่างกว้างไกลขึ้นไปอีก  จนมีผู้หันมาสนใจนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมกันมาก และเข้าถึงพระธรรมกาย จนเกิดพยานทางศาสนาขึ้นอย่างมากมาย และกลายเป็นที่ยอมรับมาอย่างยาวนานนับตั้งแต่บัดนั้น...

     ถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่า หากวิชชาธรรมกายของหลวงปู่เป็นของเทียม  คือ มิใช่ของแท้ หรือไม่ประกอบด้วยเหตุและผล หรือไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ปฏิบัติแล้ว ถึงแม้จะโด่งดังได้..ก็จะโด่งดังเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น แล้วก็จะดับไปในที่สุด

   แต่ตรงกันข้ามวิชชานี้กลับสืบทอดกันมาเป็นมรดกอย่างช้านาน อีกทั้งยังรุ่งเรืองขึ้นตามลำดับ ทำให้มีผู้สนใจและปฏิบัติธรรมตามอย่างท่านมายาวนานกว่า 95 ปีแล้ว (เริ่มนับตั้งแต่  พ.ศ. 2460  ซึ่งเป็นปีที่หลวงปู่บรรลุธรรม ค้นพบวิชชาธรรมกาย)

จากหนังสือ อานุภาพหลวงปู่..ยุคต้นวิชชา