เมตตา
มารดาผู้ถนอมกล่อมเกลี้ยงแต่บุตรที่เกิดในตนผู้เดียว ย่อมพร่าชีวิตของตนได้ด้วยความรักลูกแม้ฉันใด บุคคลผู้ประกอบเมตตา บุคคลผู้ตั้งในเมตตา บุคคลผู้เจริญเมตตาพึงตั้งจิตดวงนั้นไว้ จิตดวงของมารดาที่พร่าชีวิตแทนบุตรของตนได้น่ะ บุคคลผู้ประกอบด้วยเมตตาจึงตั้งจิตดวงนั้นไว้
นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่า กริยาของจิตเช่นนั่นแหละ ชื่อว่าเป็นพรหมวิหารในพุทธศาสนาทีเดียว
ตรงนี้ต้องจำ มารดาผู้ถนอมบุตรของตนผู้เกิดในตนผู้เดียว ด้วยยอมพร่าชีวิตของตนได้ ผู้ประกอบด้วยจิตเมตตาผึ้งรักษาจิตดวงนั้นไว้ บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่ากิริยาของจิตเช่นนั้นแหละ เป็นพรหมวิหารในพุทธศาสนานี้
จิตดวงนั้นให้รักษาไว้ รักษาอย่างไร จิตที่รักรูปก เสียง อิ่มเอิบซาบซึ้งในใจนั่นแหละ อย่าใช้จำเพาะลูกของตัว เมื่อใช้ในรูปของตัวจิตสงบทีแล้ว ใช้จิตที่ซาบซ่านอย่างชนิดนั้นให้ทั่วไป แก่คนอื่นไม่จำเพาะลูก ให้ทั่วไปแก่คนอื่น
เหมือนอยู่ในวัดนี้ ถ้าจะแผ่เมตตาก็เหมือนกันหมด เห็นหญิงก็ดี ชายก็ดี ภิกษุสามเณร เอาใจของตัว จิตของตัวที่เอิบอาบซึมซาบในลูกที่เกิดในอกของตนนั่นแหละ จำได้รสชาติใจนั้นแน่ เอาใจดวงนั้นแหละ เอาไปรักใคร่เข้าในบุคคลอื่นทุกคนเหมือนกับลูกของตน ให้มีรถมีชาติอย่างนี้
ถ้ามีรถมีชาติอย่างนั้นละก็ เมตตาพรหมวิหารของตนเป็นแล้ว
จากพระธรรมเทศนาเรื่อง "กรณียเมตตาสูตร"
๑ มิถุนายน ๒๔๙๗
