หนวดหงอก ต้องออกบวช.
ในกาลก่อน พระราชาพระนามว่า “มฆเทวะ” ในกรุงมิถิลานคร ทรงตรัสสั่งกับช่างกัลบก(ช่างตัดผม)ว่า “ถ้าท่านเห็นผมหงอกงอกขึ้นบนศีรษะของเราในกาลใด ขอให้ท่านจงบอกแก่เราในกาลนั้น”
ต่อมา ช่างกัลบกได้พบพระเกศาหงอกเส้นหนึ่งจึงกราบทูล และได้เอาแหนบทองคำถอนพระเกศาหงอกเส้นนั้นมาประดิษฐานบนฝ่าพระหัตถ์ของพระราชา
พระราชาเมื่อทอดพระเนตรพระเกศาหงอก ทรงทำความสำคัญประหนึ่งว่า พระยามัจจุราชมาประทับยืนอยู่ใกล้ๆได้ทรงถึงความสังเวชดำริกับตนเองว่า ดูก่อนมฆเทวะผู้โง่เขลา เจ้ายังไม่สามารถละกิเลสได้แม้แต่นิดเดียว บัดนี้ผมหงอกเกิดขึ้นแล้ว.
เมื่อพระองค์ทรงรำพึงถึงผมหงอกที่ปรากฏแล้ว ความเร่าร้อนภายในก็บังเกิดขึ้น พระองค์ทรงดำริว่า เราสมควรจะต้องออกบวชในวันนี้แหละ ทรงออกบำเพ็ญเพียรถึงแปดหมื่นสี่พันปี จนได้บรรลุฌานสมาบัติ และเมื่อสววรคตก็ได้ไปอุบัติในพรหมโลก.
เราไม่ใช่พระราชา เราเป็นพระภิกษุสงฆ์ สาวกของพระพุทธเจ้า แม้กาลนี้ผมเรายังไม่หงอก แต่บัดนี้ หนวดเราหงอกแล้ว งั้นเราจะออกบวช.
เบื่อเพศคฤหัสถ์ออกบวชเป็นพระ เบื่อเพศสมณะออกบวชเป็นพระภายใน...สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
9 เมษายน พุทธศักราช 2561
ณ วัดพระธรรมกายปาล์มบีช USA
