ไฟลท์บินชีวิต
เวลาเครื่องบินเทคออฟหรือกำลังขึ้น ใช้เวลาสั้นๆแต่ต้องใช้กำลังมหาศาลของเครื่องยนต์ขับเคลื่อน และแรงยกของอากาศที่กระทำต่อปีก เรียกว่า พยุงปีกให้ขึ้นบินได้.
เมื่อไต่เพดานบิน บินขึ้นได้แล้ว เครื่องจะลอยตัวอยู่กลางอากาศ เรียกว่า ติดลมบน ใช้กำลังเครื่องยนต์ไม่มากเหมือนตอนขาขึ้น รักษาระดับปรับทิศทาง ทรงตัวลอยไปเรื่อยๆตามเส้นทางที่กำหนด.
เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง เครื่องก็ต้องแลนดิ้งลงรันเวย์จุดหมายปลายทาง.
ชีวิตทุกชีวิตก็มีขาขึ้น มุ่งไปหาจุดความสำเร็จ ต้องใช้กำลังบุญตนเหมือนใช้กำลังเครื่องยนต์ขับดัน มีบริวารคนรอบข้างสำคัญเป็นกัลยาณมิตรคอยพยุง ให้ประสบความสำเร็จ.
หากขึ้นไม่สำเร็จก็เพราะกำลังขับดันของตนไม่พอ ขาดบุญ ขาดเงินทุน ขาดคนคอยพยุง ขาดแรงสนับสนุนผลักดัน.
เมื่อขึ้นแล้วก็ต้องควบคุมประคับประคองให้ดำเนินต่อไปด้วยความไม่ประมาท ให้เส้นทางชีวิตราบรื่น แม้มีอุปสรรคระหว่างทางบ้าง ก็คงเหมือนเครื่องบินตกหลุมอากาศ หากตกลงก็คงเพราะโดนสกัดด้วยวิบากกรรมเก่าที่ตามมาตัดรอน ทำให้ชีวิตที่ลอยลำ จำต้องร่วงตกลง.
คงไม่มีไฟลท์บินใดที่ขึ้นแล้วไม่ลง ชีวิตก็เหมือนกัน ดำรงอยู่ได้ไม่นาน ถึงเวลาก็ต้องแลนดิ้งลง
ช่วงเครื่องแลนดิ้งลงจอด หากมองออกไปนอกหน้าต่าง วิวภาพข้างรันเวย์ของสนามบินผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหมือนภาพการดำเนินชีวิตทั้งความคิด คำพูด การกระทำที่ผ่านชีวิตไปอย่างรวดเร็ว.
สุดท้ายของชีวิตก็เหมือนไฟลท์บิน ก็ต้องเดินทางมา ณ จุดหมายปลายทางกันทุกๆคน ต่างที่ว่า จะแลนดิ้งลงที่สนามไหนของชีวิต สนามบุญหรือสนามบาป
ทุกคนคือกัปตันผู้กำหนดไฟลท์บินของชีวิต มีบุญเก่าเป็นกำลัง เป้าหมายคือกำลังใจ มีลูกเรือบริวารทีมงานเป็นปีก มีอากาศที่เหมือนบุญ ที่มองไม่เห็นเป็นเครื่องช่วยพยุงสนับสนุนการเดินทาง มีกัลยาณมิตรที่ต้องดูแลเทคแคร์เป็นผู้โดยสาร ตลอดการเดินทางของชีวิต.
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ โชคดีนะ กัปตันไฟลท์บินชีวิต...สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
10 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2560
ณ ศูนย์ปฎิบัติธรรมภาคใต้ อ.บางกล่ำ จ.สงขลา