สืบสานปณิธานคุณยาย
ในสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำยังมีชีวิตอยู่ ท่านให้ความสําคัญเกี่ยวกับเรื่องมหาทานบารมีมาก ท่านได้สร้างโรงทานจัดเลี้ยงพระภิกษุสามเณรหลายร้อยรูปทุกวัน เพื่อไม่ให้กังวลเรื่องการขบฉันและสงวนเวลาไว้สําหรับศึกษาพระธรรมวินัยและประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ คุณยายได้สืบทอดประเพณีนี้ซึ่งเป็นประดุจประเพณีการสืบวงศ์ของพระอริยะ คือไม่ว่าจะขาดอะไรก็ตามอย่าขาดการให้ทาน เพราะทานบารมีมีความสําคัญคือเป็นเบื้องต้นของการสร้างบารมีทุกอย่าง
คุณยายตั้งใจมากในการจัดตั้งให้มีโรงทานในวัดพระธรรมกาย แล้วท่านก็เข้าครัวเพื่อดูแลงานและควบคุมทุกอย่างด้วยความพิถีพิถัน เพื่อให้เกิดความเรียบร้อยสมบูรณ์อย่างไม่มีที่ติท่านเลี้ยงพระภิกษุสามเณรอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แล้วยังอธิษฐานจิตอีกว่า ไม่ว่าจะมีพระภิกษุสามเณร หรือสาธุชนมาเป็นร้อยหรือมาเป็นล้าน ก็ขอให้ท่านเลี้ยงได้หมดความตั้งใจของคุณยายนี้มีมาตั้งแต่ครั้งสร้างวัด ท่านเคยบอกกับหลวงพ่อว่าอยากจะเลี้ยงพระภิกษุสามเณรให้ได้มากๆ เป็นการให้เรี่ยวแรงในการศึกษาและประพฤติปฏิบัติธรรม จนกระทั่งเชี่ยวชาญทั้งปริยัติปฏิบัติและปฏิเวธ นี้จึงเป็นมหาทานบารมีของผู้ถวาย คือเป็นเสบียงติดตัวไปในภพเบื้องหน้า
ทั้งพระเดชพระคุณหลวงปู่และคุณยายมีความตั้งใจในเรื่องการจัดตั้งหอฉันเป็นอย่างมาก ในฐานะศิษยานุศิษย์เราจึงต้องสานต่อเจตนารมณ์ของท่าน เพราะเป็นทางมาแห่งบุญบารมีของเรา ต่อไปในอนาคตภายภาคหน้า เมื่อพระภิกษุสามเณรมีจํานวนเพิ่มมากขึ้น พี่น้องนักสร้างบารมีที่จะตามมาสร้างบุญก็จะเพิ่มขึ้นด้วย เราจึงต้องขยับขยายพื้นที่เพื่อรองรับการสร้างมหาทานบารมีนี้โดยย้ายจากพื้นที่ขบฉันภายในสภาธรรมกายสากลหลังคาจากมาสู่หอฉันคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ขนนกยูง ซึ่งในเบื้องต้นจะสามารถรองรับพระภิกษุสามเณรได้ถึง 6,000 รูป
หอฉันที่เราได้ช่วยกันสร้างขึ้นนี้หลวงพ่อได้อัญเชิญเจดีย์น้อยที่ใช้ประกอบพิธีสลายร่างคุณยายมาประดิษฐานไว้ในส่วนบนของหอฉัน เพื่อให้เป็นเสมือนเรือนยอดมณฑปที่ให้ความร่มเย็นแก่ลูกหลานคุณยายทุกๆ คน และเพื่อเป็นอนุสรณ์สําหรับระลึกถึงคุณยาย และเป็นอนุสติให้เราได้เร่งสร้างบารมีตามอย่างคุณยาย หอฉันนี้มีความสําคัญเกี่ยวเนื่องกับการให้อายุและสืบทอดพระพุทธศาสนา รวมถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของมหาปูชนียาจารย์ทั้งสองท่าน
การเดินทางไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นยาวไกล จําเป็นจะต้องอาศัยเสบียงบุญที่จะทําให้เราได้ทรัพย์สมบัติเอาไว้ใช้สอยในการสร้างบารมีเพราะฉะนั้นท่านจึงปรารถนาบุญใหญ่ตรงนี้ทรัพย์สมบัตินั้นจะได้มาก็ต่อเมื่อเราได้สร้างมหาทานบารมีซึ่งคุณยายก็ตั้งใจทําเรื่อยมาจนกระทั่งละสังขาร หลวงพ่อจึงได้สืบทอดเจตนารมณ์ต่อจากท่าน โดยชักชวนศิษยานุศิษย์ลูกหลานคุณยายทุกคนให้มาช่วยกันรับบุญนี้เพราะในเมื่อเราได้ร่วมสร้างบุญกันมาหลายชาติแล้ว เราก็ต้องร่วมทางกันต่อไปอีก นี้จึงเป็นโอกาสให้ทุกคนได้บุญใหญ่ด้วยกัน
การถวายภัตตาหารแด่พระภิกษุสงฆ์นั้นมีอานิสงส์คือ ผู้ถวายจะได้รับบุญที่ส่งผลเป็น อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ ดังที่เราเคยได้ยินพระท่านให้พรบ่อยๆ ทั้ง 5 ประการนี้เป็นสิ่งจําเป็นสําหรับการสร้างบารมีหลวงพ่อจึงอยากเห็นลูกหลานคุณยายมาร่วมกันสร้างประวัติศาสตร์ชีวิตอันงดงามด้วยการสืบสานอริยประเพณีในการให้ทานเยี่ยงบัณฑิตนักปราชญ์ทั้งหลายในกาลก่อน รวมทั้งสานฝันของคุณยายให้เป็นจริงด้วยการเลี้ยงพระภิกษุสามเณรทุกรูปให้ได้ทุกวัน หลวงพ่อเองก็เลี้ยงพระทุกวันไม่เคยขาดเลยแม้แต่วันเดียว โดยอาศัยปัจจัยที่ศิษยานุศิษย์นํามาถวาย ซึ่งเมื่อถวายแล้วก็จะเกิดเป็นดวงบุญติดตัวผู้ถวายไปทันทีหอฉันคุณยายแห่งใหม่นี้จึงเป็นแหล่งสําหรับตักตวงบุญได้อย่างไม่รู้จักจบสิ้น
