ชีวิตที่สัมบูรณ์
ชีวิตต้องเบิกบานด้วยตัวของเราเอง
นี่เป็นเรื่องที่สำคัญและสูงส่งมากเลย
ถือว่า...สมหวังในชีวิต
เพราะเราไม่ต้องไปพึ่งพาสิ่งใด ๆ ภายนอก
ต้องเป็นสุขได้ด้วยตัวของเราเอง
แม้อยู่เพียงลำพังที่ไหนก็แล้วแต่
พอหลับตาปุ๊บ ก็หาความสุขได้
หลับตา ลืมตา นั่ง นอน ยืน เดิน
หาความสุขจากภายในได้
ความสุขที่ไม่มีขอบเขตจำกัด
หาได้อย่างง่าย ๆ
อย่างนี้ถึงจะเรียกว่า
ชีวิตที่ “สัมบูรณ์”
๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓
จากหนังสือ คุณครูไม่ใหญ่
