กาเอ๋ยกา กาดำ เขาหยวมนัก
เผลอเป็นลัก โฉบหนี ทุกทีเจ้า
แต่ก็มี ดีอยู่ อย่าดูเบา
ใครตื่นเช้า ได้บ้าง อย่างกาดำฯ