คำพ่อ คำเเม่
ตอน เวรกรรมมีจริง
ลูกรัก..
เรื่องเวรเรื่องกรรมนั้นลูกอย่าได้ประมาทเป็นอันขาด และอย่าคิดว่าเวรกรรมไม่มีจริง เรื่องอย่างนี้มิใช่จะล้อเล่นกันได้ง่ายๆ ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม เมื่อถึงคราวแล้ว เวรกรรมนั้น ก็จะให้ผลทันที เหมือนยาพิษ คนจะรู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม ดื่มกินเข้าไปแล้วเป็นต้องตายทั้งสิ้น
เวรกรรมเป็นเรื่องที่เราทำไว้ จงใจบ้าง ไม่จงใจบ้าง ทำบ่อยครั้งเข้าที่สั่งสมไว้ นานเข้าก็ส่งให้ผู้ทำได้รับความเดือดร้อน บางครั้งทำให้วิบัติเสียหาย บางคราวทำให้เสียชีวิตไปเลย เหมือนคนที่บริโภคอาหารที่มีสารพิษเข้าไป ตอนแรกก็ไม่รู้สึกตัว แต่นานเข้าบ่อยเข้าพิษที่สะสมอยู่ในร่างกายนั้นจะค่อยๆ ออกฤทธิ์ทำให้ผู้บริโภคได้รับอันตรายต่างๆ ดังที่รู้เห็นกันอยู่
เวลาที่เวรกรรมออกฤทธิ์ทำให้ผู้ทำเวรกรรมนั้นประสบอันตรายหรือได้รับความทุกข์วิบัติต่างๆ เจ้าตัวมักจะไม่รู้ตัวว่าที่เป็นดังนี้เพราะ ผลเวรผลกรรมที่ตนทำไว้ หรืออาจไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ กลับโทษโน่นโทษนี่ไปตามเรื่อง ด้วยเหตุดังนี้แหละจึงทำให้คนทั่วไปไม่อายชั่วกลัวบาปกันนัก จึงได้ประกอบกรรมทำเข็ญกันไปต่างๆ โดยไม่กลัวเกรงอะไร
เชื่อเถิดลูกเอ๋ย เวรกรรมมีจริง อย่าได้ประมาท อย่าไปสร้างเวรกรรมไว้ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจเมื่อถึงคราวหายนะเพราะเวรกรรมนั้นให้ผล
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
