สุขแบบคนไม่เเคร์โลก
คือคนในโลกโดยทั่วไป จะเเสวงหา ลาภ ยศ สรรเสริญ เเล้วก็ความสุข ทางรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เเต่เดี๋ยวความสุขนี้เป็นความอยาก มันจะทะยาน เขาเรียกว่าตัณหา เเปลว่าความทะยานอยาก เป็นความอยากที่มันทะยานได้ เมื่อใดที่ผิดหวัง เมื่อนั้นก็เสียใจ เพราะฉะนั้น จะไม่เคยพบกับความสุขที่เต็มอิ่มจริงๆเลย เลยมีคนส่วนหนึ่งคิดว่า เราไม่เเคร์โลกดีกว่า ใครจะมองอย่างไรก็ช่าง ฉันจะเป็นของฉันเเบบนี้ ถามว่าอย่างนี้ถูกไหม คือ เราต้องดูดีๆ เเยกให้ดี
ถ้าหากว่าเป็นลักษณะที่ว่าเราดำเนินชีวิตอย่างมีเป้าหมายชัดเจน ไม่ปล่อยให้กระเเสโลกกระเเสกิเลสดึงเราไป เพราะกระเเสโลกเป็นกระเเสบริโภคนิยม เเต่ถ้าเกิดเป็นลักษณะทำตามใจตัวเอง อย่างนั้นไม่ดี หัวใจอยู่ตรงนี้นะ ต้องดำเนินชีวิตไปอย่างมีเป้าหมาย มีหลักการที่ชัดเจน สิ่งใดที่ชาวโลกทำไม่ถูก ไหลไปตามกระเเสกิเลส เราไม่เอา ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ทิ้งระยะห่างออกมาชั้นหนึ่ง เเล้วก็เเสวงหาความสุขจากความสงบใจ ซึ่งเป็นความสุขที่ ละเอียดกว่า ประณีตกว่า ดีกว่า เเล้วก็ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง ต่อครอบครัว ต่อชุมชน ต่อประเทศชาติ ต่อสังคมโลก ไม่เบียดเบียนใครทั้งตนเองเเละผู้อื่น เเต่ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองเเละผู้อื่นทุกๆคน มีความสุขกายสุขใจสบายใจตลอดไป เจริญพร.
พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ
