นิสัยชอบเที่ยวกลางคืน
ในชนบทสมัยที่อาตมายังเป็นเด็ก โอกาสที่จะดูหนัง ดูลิเกนั้นไม่ค่อยมีบ่อยนัก นานๆ จะได้ดูหนังกลางแปลงสักที บางครั้งก็เป็นพวกหนังขายยา แต่เมื่อไรที่มีเทศกาลมีการฉายหนังเล่นลิเกติดต่อกัน ๓ วัน ๓ คืน หรือ ๗ วัน ๗ คืน อาตมาเป็นต้องไปเที่ยวติดต่อกันครั้ง ละ ๒ - ๓ คืน ซึ่ง โยมพ่อ ไม่พอใจ แต่ก็ไม่ห้าม ท่านใช้วิธีอย่างนี้ คือ
ถ้าเป็นช่วงเปิดเทอม ท่านก็จะปลุกตี ๔ ครึ่ง ให้ลุกขึ้นมาอ่านหนังสือ โดยให้อ่านดังๆ ท่านจะนอนฟัง ถ้าเห็นเงียบเสียงไปท่านก็จะตะโกนถามมาจากในมุ้ง
แต่ถ้าช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมโยมพ่อจะปลุกอาตมาตั้งแต่ตี ๔ ครึ่งเหมือนกัน ให้ช่วยโยมแม่หาบขนมไปส่งที่ตลาดกว่าจะกลับบ้านก็ประมาณ ๕ โมงเช้ารุ่งอรุณพอดี ท่านก็ใช้ให้ไปขุดดินฟันหญ้าต่อ จนกระทั่งใกล้ ๔ โมง จึงไปเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่แล้วค่อยกินข้าวเช้า
โดยทั่วไปคนที่ไปดูหนังกลางแปลง จะกลับอย่างเร็วก็ร่วมสองยาม บางทีก็เกือบสว่าง ท่านก็ไม่ว่า แต่ต้องตื่นตั้งแต่ตี ๔ ครึ่งทำงานในไร่ เที่ยวน่ะเที่ยวได้ แต่งานต้องไม่เสีย
ดังนั้น ถ้าวันไหนเที่ยวโต้รุ่ง ก็ต้องออกไปทำไร่ต่อเลยบางทีถึงกับยืนหลับทั้งๆ ที่กำลังขุดดินอยู่ก็มี เป็นการฝึกให้เรารู้จักประมาณ แก้นิสัยชอบเที่ยวดึกๆ ได้ชะงัดนัก
จากการที่ถูกโยมพ่อเคี่ยวเข็ญมามาก เพราะฉะนั้นเมื่อโตขึ้น จึงทำงานอดหลับอดนอนเท่าไรก็ได้ ไม่กลัวงานหนัก เป็นการฝึกความรับผิดชอบอย่างดีทีเดียว
