ทัศนคติในการทําบุญ
โยมพ่อเคยอยู่ในตระกูลมั่งมีมาก่อน แล้วยากจนลงภายหลังจึงสร้างฐานะได้ใหม่ ดังนั้น ถึงแม้จะเคยบวชเรียนมาบ้าง แต่เนื่องจากความตระหนี่ยังมีอยู่มาก ท่านจึงไม่ค่อยได้ทำบุญให้ทานบ่อยครั้งเหมือนโยมแม่และเมื่อจะทำบุญแต่ละครั้ง จะต้องคิดแล้วคิดอีกว่า ทรัพย์สินเงินทองที่จะบริจาคไปนั้น จะต้องไม่มีการตกหล่นรั่วไหล จึงมีบ่อยครั้งที่ท่านทั้งทำบุญทั้งคอยจับผิดคนอื่นและบางทีทำบุญไปแล้ว ยังนึกเสียดายในภายหลัง กว่าจะแก้นิสัยอันนี้ได้ก็เมื่อถึงบั้นปลายชีวิตอายุเกือบ ๔๐ ปีเข้าไปแล้ว
ด้วยผลกรรมที่ทำไว้นี้ ทำให้ชีวิตในวัยชราของท่าน แม้จะมีทรัพย์เพียงพอก็ไม่ยอมใช้จ่ายอย่างเต็มที่ เช่น แม้ลูกๆ จะจัดหาเสื้อผ้าดีๆ มาให้ ก็ไม่ยอมใช้ เอาไปเก็บไว้อย่างดีเพราะเสียดายทนใช้แต่ของเก่าๆ ปุๆ ปะๆ อยู่อย่างนั้น แม้เวลาป่วยไข้ ถ้ารู้ว่ายารักษาโรคขนานใดราคาแพง ท่านก็จะไม่ยอมให้ลูกๆ ซื้อหาให้ท่าน แม้ลูกๆ จะพยายามอธิบายอย่างไรก็ไม่ยอมฟัง
ที่นำมาเล่านี้ ไม่มีเจตนาที่จะประจานท่าน แต่หวังจะให้เป็นข้อคิดสำหรับพวกเราที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น และหากท่านใดจะพึงได้ประโยชน์จากตัวอย่างต่างๆ ของโยมพ่อของอาตมา เมื่อเวลาไปทำบุญก็โปรดนึกอุทิศส่วนบุญให้แก่ท่านผู้ล่วงลับไปแล้วด้วย
