เรื่องของโอโม กล่องที่ 10 : เด็กเทพ สุรศักดิ์ นักรบ สีม่วง
ครอบครัวเราย้ายจากอุตรดิตถ์มาเชียงราก ในปี พ.ศ. 2519 ส่วนตัวผมเอง มาอยู่ที่กรุงเทพกับนายช่างและคุณนาย ซึ่งก็ย้ายเข้ากรุงเทพปีนั้นพอดี มาซื้อบ้านจัดสรร ชื่อหมู่บ้านสุขสรรพ์1 ย่านเกษตรศาสตร์ ติดกับโรงแรมรามาการ์เด้นส์ ถนนวิภาวดีรังสิต นายช่างลาออกจากการรถไฟ มาทำงานที่โรงพิมพ์ธนบัตร ธนาคารแห่งประเทศไทย ส่วนคุณนายย้ายจากโรงเรียนอุตรดิตถ์ดรุณี (โรงเรียนหญิงประจำจังหวัด)มาสอนที่โรงเรียนสตรีมหาพฤฒาราม ย่านหัวลำโพง
ผมมาสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนสุรศักดิ์มนตรี ย่านดินแดง สมัยนั้นยังเป็นระบบ ม.ศ.อยู่ มีถึง ม.ศ.5 ตัวโรงเรียนเองเพิ่งโอนจากกองทัพบกมาอยู่กระทรวงศึกษาธิการได้ไม่กี่ปี เดิมชื่อว่าโรงเรียนบุตรทัพบก นักเรียนที่เรียนส่วนใหญ่ก็ลูกนายทหารที่มีกรมอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียน ชื่อเล่นของสุรศักดิ์มนตรีสมัยนั้นเรียกว่า โรงเรียนนักรบ นักเรียนชายจะมีการซ้อมรบอยู่เนืองๆ ทั้งกับอำนวยศิลป์ สันติราษฎร์ ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ แม้จะโอนมาอยู่กระทรวงแล้ว ยังมีรุ่นพี่ๆจากบุตรทัพบกค่อยๆทยอยจบไปในแต่ละชั้นปี เคยเจอเหตุการณ์ทั้งรบย่อย รบใหญ่หลายครั้ง ทั้งๆที่เราเป็นพวกเด็กเรียนไม่มีเชื้อสายในการรบเลย
มีครั้งหนึ่งเลิกเรียนภาคเช้าแล้ว ก็กลับบ้านกับเพื่อน นั่งรถสองแถวใหญ่จากหน้าโรงเรียน ทั้งคันมีเราสองคน มาถึงสี่แยกสุทธิสาร เห็นสุรศักดิ์มนตรีกลุ่มใหญ่ไล่กวดอำนวยศิลป์หลายคนเหมือนกันมาตามถนนสุทธิสาร วิ่งหนีตรงจะมาขึ้นรถที่เรานั่งอยู่ รถก็ขับออกไม่อยากให้ขึ้น แต่พอห่างหน่อยก็หยุดรอ พอใกล้ก็ขยับหนี วิ่งๆหยุดๆเป็นที่สนุกของคนขับ แต่คนหัวใจจะวายคือเราสองคนบนรถ ลองจินตนาการดูว่า ถ้าอำนวยศิลป์กลุ่มนั้นขึ้นรถมาได้ สุรศักดิ์มนตรีตัวผอมๆสองคน วันนั้นคงไม่ได้กลับไปนอนบ้าน อย่างน้อยๆคงได้ไปนอนห้องฉุกเฉิน ของโรงพยาบาลเปาโล สะพานควายเป็นแน่แท้
มาภายหลัง หลังจากนักรบจบไปหมดแล้ว และรุ่นผมจบออกมาแล้วโรงเรียนก็เจริญขึ้นเป็นลำดับ (เขียนซะตัวเองดูแย่ไปเลย) มีการเชิญ พลเอกอาทิตย์ กำลังเอก มาเป็นนายกสมาคมผู้ปกครอง ช่วงนั้นท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมาก เชิญ อดีตผอ.โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย มาเป็น ผอ. มีการปรับการแต่งกายของอาจารย์มีเสื้อแบบเสื้อสูทปักโลโก้โรงเรียน มีสร้างอาคารธุรการและอาคารต้อนรับใหม่ ทาสีใหม่ทุกตึก สนามกีฬาเก่าๆติดโรงปุ๋ยดินแดง ของ กทม.ก็ทำสนามใหม่ มีลู่วิ่งทันสมัย มีทำสระว่ายน้ำ ซึ่งรุ่นเราไม่มี มีแต่คูน้ำหน้าโรงเรียน นักเรียนก็เริ่มไปสร้างชื่อเสียงในด้านต่างๆ การสอบแข่งขันระดับชาติ ก็เริ่มมีสุรศักดิ์มนตรีติดลำดับต้นๆ เห็นไหมว่าเจริญจริงๆ มาปลอบใจตนเองว่ายุคเรามันเป็นยุคบุกเบิก มาหักร้างถางพง มีการสู้รบเป็นระยะ จนสามารถปกป้องดินแดนไว้ได้ ทำให้มีสุรศักดิ์มนตรีมาถึงทุกวันนี้
มีคนมาถามบ่อยๆว่าพี่วันชัยทำไมถึงชอบสีม่วง เค้ารู้กันไปทั้งบางแล้ว ก็มานั่งทบทวนตัวเองเหมือนกัน ได้ข้อสรุปว่า ชอบตอนมาเรียนม.ศ. 1 ที่สุรศักดิ์มนตรีนี่แหละ รักชอบมาก่อนใครเลย ตั้ง 5 ปี(แบบศรเพชร ศรสุพรรณ) เรื่องมีอยู่ว่าในชั่วโมงเรียนพลศึกษา เราต้องเปลี่ยนเสื้อ จากเสื้อเชิ้ตสีขาว มาเป็นเสื้อยืดคอกลมสีต่างๆตามที่เราถูกแบ่งกลุ่ม เช่น สีแดง สีเหลือง เป็นต้น ผมอยู่ในกลุ่มสีม่วง สีคล้ายๆม่วงการบินไทย ก็ใส่เรื่อยมา ใส่ไปใส่มา ขอสารภาพว่าชอบสีม่วงอย่างปักใจ ใครจะว่าอะไรก็ช่าง ชอบแบบเปิดเผยเลย ผู้ชายบางคนยังชอบสีชมพู สีฟ้าได้เลย
อาการชอบสีม่วงเค้าก็รู้กันไปทั่วทั้งวงการ เวลาเค้าไปไหนต่อไหนมา ถ้าเค้าเจออะไรสีม่วง ไม่ว่าจะเป็นของกิน ของใช้ หรือ อะไรก็ตามที่มีpackage สีม่วง เค้าจะซื้อมาฝากกันทันที รู้สึกว่าเค้าจะชอบสีม่วงมากกว่าเราอีก แม้แต่งานศพ ของที่ระลึกในงานไม่ว่าจะเป็นร่ม กระเป๋า ผ้าขนหนู ถ้าเจอเราเค้าจะลงมติต่อหน้าเราเลย ของพี่วันชัยต้องสีม่วง บางงาน เจ้าของงานมาเจอเราภายหลัง ก็จะบอกว่าหนูเก็บสีม่วงไว้ให้พี่แล้วนะ ไอ้เราก็ต้องถนอมน้ำใจต้องรับอีกชิ้น ไม่อยากบอกว่าพี่ได้มาแล้วชิ้นหนึ่ง
สีม่วงมีความหมายมากมาย แล้วแต่ใครจะเขียน แต่มาชอบคำจำกัดความที่ว่า ลึกลับน่าค้นหา บางทีก็บอกว่าลึกซึ้งแต่เข้าถึงง่าย ต่อมาได้มานิยามตัวเองว่า เป็นคนไม่ค่อยซึ้ง แต่ก็ทำถึงกว่าหม้อหุงข้าว(ไฟฟ้า)โอ๊ย!มาทางไหนนี่
