เรื่องเล่าอุบาสกพี่วันชัย

เล่าตามใจ 35 : กีฬาสี

                 บรรยากาศอยู่อาศรมในปีแรกนี้ รู้สึกอบอุ่น ได้เจอพี่ๆน้องๆอุบาสก ที่พักค้างตามที่ต่างๆได้มาอยู่รวมกัน และที่สำคัญกิจกรรมพัฒนา ช่วยหล่อหลอมให้พวกเราเป็นหนึ่งเดียวกัน ว่าไงว่าตามกัน

                 พี่ๆอุบาสกที่อยู่ภายในวัดเขต 196 ไร่ ได้รับการหล่อหลอมจากหลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อทัตตชีโว และคุณยายอาจารย์ฯ โดยตรง พี่ๆชุดนี้จึงเป็นหลักในการช่วยหล่อหลอมน้องๆให้อยู่ร่วมกันได้เป็นอย่างดี

                 พี่สถาพร ประธานอาศรม เข้มดูเหมือนดุ (บางทีก็ดุจริงๆ)เป็นระเบียบ การสวดมต์นั่งสมาธิช่วงเช้ามืด ใครไม่มา พี่สถาพรตามถึงเตียง ทุกบ้านต้องมา 100 % แต่ก็เป็นที่รักที่เกรงใจของน้องๆ พี่เค้ามีความสามารถประสานกับส่วนงานต่างๆได้ดีเป็นที่เกรงใจของทุกๆคน พี่อุดม พี่ประดิษฐ์แพ็คคู่ ได้รับการถ่ายทอดคุณธรรม ความคิด การทำงาน มาจากคุณยายอาจารย์ฯโดยตรง นำพากิจกรรมต่างๆได้อย่างสนุกสนานเป็นที่รักของน้องๆ อะไรขาดเหลือพี่ดมจัดให้ แต่ขอดุก่อนนิดนึง ส่วนพี่ผจญ พี่ชัยสิทธิ์ ก็ช่วยงานพี่สถาพร ในด้านธุรการ การจัดระเบียบต่างๆได้เป็นอย่างดี ภายหลังพี่ทั้งสองก็ได้มาเป็นหัวหน้าอาศรมคนที่ 2 และ 3 ตามลำดับ แล้วก็ยังมีพี่ๆอีกหลายท่านที่ไม่ได้กล่าวถึง พี่ๆที่กล่าวมาเกือบทั้งหมดปัจจุบันก็เป็นพระมหาเถระไปหมดแล้ว

                ปลายปี 34 คิดว่าเราน่าจะมีกิจกรรมหล่อหลอมอีกสักอย่าง ตกลงว่า มาจัดกีฬาสีกัน มีแข่งฟุตบอล มีกรีฑา และที่พิเศษคือแข่งตีกอล์ฟด้วย สืบเนื่องจากเจ้าภาพเลิกใช้แต่ไม่รู้จะไปไว้ไหน เลยมาให้ไว้ที่อาศรมทั้งถุง น่าจะรู้ว่าเราจะมีแข่งกีฬาสีมั้ง

                วันเปิดพี่สถาพรเป็นประธาน ธรรมดาประธานเค้าจะใช้กรรไกรตัดริบบิ้น ของเราใช้มีดหมอ(อาคม)ไม่รู้มามีอยู่ที่อาศรมได้ไง ความคมหาไม่เจอ พี่สถาพรเลยต้องใช้ฟันเอา เดือดร้อนผู้จัดต้องคอยดึงเชือกฟางให้ตึง จึงจะฟันขาด

                ส่วนคนวิ่งคบเพลิงคือพี่อุดม เราเชียร์เรื่องการแต่งกาย ถ้าเป็นสมัยนี้จะพูดว่า ต้องทำให้ถึง ไม่งั้นโลกไม่จำ พี่ดมก็แต่งมาสุดๆ ดูไม่ออกว่าเป็นนักกีฬาไทยหรือเมียนมาร์

                 คนของเรามีไม่กี่สิบคน แข่งไปเหนื่อยก็มานั่งพัก ดื่มน้ำ จับไมค์นั่งพากย์ นั่งเชียร์ ใครมีแรงก็ไปแข่งต่อ วนเวียนกันอย่างนี้ เครื่องเสียงก็แบบลำโพงฮอร์นปากแตรยาว จัดเต็ม ดังไกลไปถึงอำเภอ ดังขนาดหลวงพ่อทัตตชีโวปั่นจักรยานมาจากอาศรมบัณฑิตข้างสภาธรรมกายสากลหลังคาจาก มาดูที่ขอบสนามแล้วท่านก็พูดในภาษาของท่านว่า "โธ่เอ๊ย!กูนึกว่ามีคนอยู่กันเป็นร้อย" ท่านดูการแข่งกีฬาอยู่สักพักแล้วท่านก็ปั่นกลับไป