เรื่องเล่าอุบาสกพี่วันชัย

เล่าตามใจ 38 : เศรษฐีบุญสโมสร

                วันเสาร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ.2534 เราได้ประชุมกำหนดว่าจะมีการจัดรายการ เศรษฐีบุญสโมสร ครั้งที่ 1 ขึ้น ที่ ห้องประชุมสโมสรนิสิตเก่ามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ อันเป็นที่ตั้งสำนักงานกัลยาณมิตรของเรา

                 ในงานนอกจากมีการสัมภาษณ์ มีการแสดง สิ่งที่ขาดไม่ได้ในสมัยนั้น ที่ต้องมี คือการฉายslide multivision งานจึงจะสมบูรณ์

                 นิยามของ slide multivision ผมอยากจะให้คำนิยามว่า คือการนำภาพที่สวยที่สุด มาเรียงฉายต่อกันเป็นเรื่องราว ภาพของslide ประเภทต้นไม้ใบหญ้าถ้าถ่ายจากฟิล์ม slide ของ Fuji แล้ว ภาพจะเขียวอิ่มสวยงามมาก

                 Slide ถาด(tray)หนึ่งจะจุภาพสูงสุด 80 ภาพ แต่ละงานก็มาตกลงว่าเราจะฉาย slide กี่ tray สำหรับงานเศรษฐีบุญสโมสรเรากำหนดเป็น slide multivision 10 tray

                  เครื่องฉาย slide ของเราก็ใช้เครื่องพิเศษ เครื่องปกติมักจะประสบปัญหาเวลาหลอดฉายภาพขาด ก็จะทำให้การฉายภาพดำเนินต่อไปไม่ได้ เราจึงใช้เครื่องที่มีหลอดสำรองในตัว ถ้าฉายอยู่หลอดขาด เครื่องจะดีดหลอดที่ขาดออกแล้วดันหลอดสำรองเข้าไปแทนที่ทันที่ ทำให้การฉายภาพยังดำเนินต่อไปได้ แน่นอนราคาเครื่องก็ย่อมสูงกว่าธรรมดา คือเพิ่มมาเกือบเท่าตัว แต่เราใช้วิธีฝากกัลยาณมิตรที่เดินทางไปทำงานบ่อยๆ ที่สิงคโปร์ ทยอยซื้อมาเรื่อยๆ เพราะที่นั่นราคาถูกกว่าซื้อที่เมืองไทย

                   บุคคลสำคัญนอกจากเขียนบท mixเสียง ลำดับภาพ แล้ว คือคนเขียน code สัญญาณควบคุมการฉาย งานงานนี้ได้พี่อุบาสกชัยสิทธิ์ มารับบุญทำให้

                    ผมค้นและลำดับภาพ slide อยู่หลายวัน นอนค้างที่ดาวดึงส์อยู่หลายคืน จนมาถึงวันก่อนวันงานทำกันทั้งวัน จนมากลางคืน มีมาช่วยมาเชียร์กันหลายคน ทั้ง ปรีชา พี่ฟัก หมี(เสริมสวย) บ๊อบ(มัยฤทธิ์)

                     จนเที่ยงคืนมีเหลือผมกับพี่ชัยสิทธิ์ การเขียน code ลงเทปคาสเซ็ท เพื่อควบคุมการฉายว่ากันเป็นวินาที หรือ สัดส่วนของวินาที ฟ้าผ่าไม่กี่วิ ทำกันเป็นชั่วโมง พี่ชัยสิทธิ์เกิด low batt พักหน้าจอตลอด เราต้องคอยเรียก แถมพี่เค้าท้องเสียอีก เราต้องเดินดุ่มๆฝ่าความมืดมาที่อาคารยามา มาหายาบุญบันเทิงของหมอประสิทธิ์ให้ทาน แล้วก็ทำกันต่อจนเช้า

                     ในไดอารี่จดถึงวันนี้ไว้ว่าได้กลับไปนอนที่อาศรม 2 ชั่วโมงแล้วกลับมาทำต่อ วันนี้วันสุดท้ายแล้ว ต้องฉายตอนเย็น บ่ายๆหลวงพ่อธัมมชโยแวะเข้ามาในดาวดึงส์ ได้มีโอกาสเล่าให้ท่านฟังว่าทำอะไร ได้เลือกรูปเก่าๆให้ท่านดู ท่านเบิกบานมาก ท่านได้เล่าให้ฟังว่าในภาพเป็นงานอะไร ทำอะไร และใครเป็นใคร พร้อมท่านได้สั่งว่าเก็บภาพเหล่านี้ให้ดีนะเป็นภาพประวัติศาสตร์ของการสร้างวัด

                     ทำslide เสร็จรีบเก็บของขนจากวัดไปที่เกษตร ทางนั้นก็รอๆๆๆ อจ.ลือพงศ์ซึ่งเป็นพิธีกรก็พูดคุยจนไม่รู้จะคุยอะไรแล้ว ก็ร้องเพลงต่อ จนแขกผู้ใหญ่ถามว่าเมื่อไหร่จะเริ่มงาน

                     พอไปถึงส่งมอบslideให้ทีมฉายเราที่แบต low เต็มที ไฟแดงกะพริบแล้ว ตั้งใจว่าจะไปหามุมสงบชาร์ทแบตบนสำนักงานสักพัก

                      มีพี่ท่านหนึ่งมาแจ้งว่าหลวงพ่อที่ดูถ่ายทอดอยู่ข้างบนในสำนักงาน สั่งว่าให้วันชัยกับนิโคลัส ไปสร้างบรรยากาศบนเวที ระหว่างที่ทีมงานกำลัง set up เครื่องฉาย slide อยู่ ก็เลยต้องขึ้นเวทีสภาพตาแดง ปากเจ่อจากร้อนในเพราะนอนดึกมาหลายคืน อาศัยว่าอยู่อาศรมเล่นมุขกันบ่อย เช่น ถามนิโคลัสว่า ผ้าขาวม้า ภาษาอังกฤษ เรียกว่าอะไร นิโคลัสก็จะตอบว่า white horse cloth ก็เอาตัวรอดมาได้

                      จบงานกัลยาณมิตรขึ้นไปกราบหลวงพ่อกันที่ห้องปฏิบัติธรรม หลวงพ่อมอบหนังสือ "เฉพาะกัลยาณมิตรเท่านั้น!" เป็นของที่ระลึก แล้วจะเล่าเรื่องที่มาหนังสือเล่มนี้ให้ฟังเพราะผมเป็นบรรณาธิการเล่มนี้เองครับ

                        จากการทำslideให้ข้อคิดว่า การที่เราทำได้ทั้งวันทั้งคืน ทำให้มีกำลังใจในการทำงานอื่นๆในภายหลังว่า ศักยภาพกายหยาบยังมีอีกเยอะเพราะจริงๆแล้ว เราใช้ประสิทธิภาพไม่กี่%เอง เช่น การเดินทางเราต้องใช้รถ ใช้เครื่องบิน จริงๆแล้วเราสามารถเหาะได้ หายตัวได้ การติดต่อสื่อสารเราต้องใช้โทรศัพท์ จริงๆแล้วเราใช้โทรจิตได้ทั้งภาพเสียง ไปได้ทั่วภพสาม ไม่ต้องพึ่งเครือข่ายใดๆ ไม่ต้องจ่ายค่า net นึกถึงที่ไรก็มีกำลังใจที่จะรักษากายหยาบนี้ไปสร้างบารมีให้ได้นานๆ