เรื่องเล่าอุบาสกพี่วันชัย

เล่าตามใจ 37 : เหรอคะ

                  มีเรื่องหนึ่งที่ตัดสินใจอยู่หลายวัน ว่าจะเล่าดีไหม แต่มาเห็นรูปต่างๆบรรยากาศเลยพาไป มีเรื่องที่เล่าขานเป็นตำนานของธรรมทายาท รุ่นที่อบรมในเขต 2,000 ไร่ กับเรื่องที่บางคนในอาศรม จะได้ยิน เพราะกระซิบกันมาเบามาก

                   อย่างที่เห็นสภาพอาคารต่างๆในอาศรมสมัยนั้น บ้านพักเรียงกันเป็นคู่ บนบ้านจะไม่มีห้องน้ำ ยกเว้นบ้านมีธรรม บ้านพี่ผู้ใหญ่ที่จะมีห้องน้ำบ้านเดียว เวลากลางคืนถ้าปวดห้องน้ำก็ต้องเดินลงจากบ้านมาห้องน้ำรวม ถ้าจากบ้านที่ไกลสุดก็ประมาณ 50 เมตร เรียกว่าเดินไปเดินกลับหายง่วงพอดี

                  ห้องน้ำเวลาดึกๆเดินมาต้องใจตั้งมั่น อย่ามองซ้ายมองขวา อย่ามองบน เพราะอาจจะมีอะไรนั่งอยู่บนคานหลังคา เสร็จภารกิจเลี้ยวออกทันที

                  เหตุเพราะว่ามีธรรมยาทเคยเล่าว่า ดึกคืนหนึ่งขณะจะเดินมาเข้าห้องน้ำ ก็มีผู้หญิงเดินอยู่ข้างหน้าจูงเด็ก มุงหน้าจะไปห้องน้ำที่ธรรมทายาทกำลังจะไป ธรรมทายาทก็เลยพูดไปว่า เข้าไม่ได้นะครับ นั่นห้องน้ำชาย ผู้หญิงคนนั้นก็หันมาตอบด้วยเสียงเย็นๆว่า "เหรอคะ" ก็ขอให้จินตนาการเอาเองว่า ผู้หญิงหน้าตาเป็นเช่นไร แล้วธรรมทายาทยังคงยืนอยู่ที่เดิมไหม

                  อีกเรื่องใกล้ตัวหน่อย ตอนสร้างห้องปฏิบัติธรรมที่หน้าอาศรม ช่วงที่สร้างไปได้ถึงมุงหลังคาแล้ว กำลังปูพื้นไม้ ผนังยังไม่มี มีคืนหนึ่งจำไม่ได้ว่าใครเห็น แล้วเล่าขานกันมาว่า เห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดขาวแบบอุบาสิกา กำลังกวาดขี้กบที่เกิดจากช่างใช้กบไฟฟ้าใสพื้นให้เรียบเพื่อเตรียมทาแลคเกอร์ต่อไป เรื่องนี้ก็อยู่มาจนห้องปฏิบัติธรรมเสร็จ เช้ามืดเวลาไปที่ห้องปฏิบัติธรรมก็มีนึกถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ก็รู้สึกเตือนสติดีเหลือเกิน

                 จริงๆแล้วทุกเรื่องเราจินตนาการไปเอง แต่ละเขตย่อมมีเทวดาหัวหน้าเขตที่ชัดเจน การจะเข้าออกก็ต้องได้รับอนุญาต ไม่ใช่จะเดินเข้าออกสะดวกแบบ 7-11 ยิ่งเป็นเขตบุญสถานแล้ว เทวดาหัวหน้าเขตยิ่งมีศักดิ์ใหญ่ สัมภเวสี Low เกรด ท่านคงไม่อนุญาตให้เข้ามาง่ายๆแน่ ถ้าไม่มีกิจจำเป็น แต่เราก็มักจะอดไม่ได้ เอามาจินตนาการให้เลือดลมสูบฉีด ชีวิตดูมีชีวา

                พื้นที่อาศรมอุบาสกอยู่มาได้ประมาณ 5 ปี จากปี 33 ถึงปลายปี 37 ก็เป็นอันสิ้นสุดลง พื้นที่ถูกผนวกเป็นอาศรมอุบาสิกา เนื่องจากมีอุบาสิกาเพิ่มขึ้นมากจนที่พักไม่พอ อุบาสกต้องย้ายไปอยู่ที่ธุดงค์พระเป็นการชั่วคราวเพื่อรอการสร้างอาศรมใหม่ต่อไป

                  (อาคารในอาศรมมีชื่อคล้องจองกันว่า เอื้อเฟื้อ-เกื้อหนุน-เจือจุน-อุ่นใจ-ไมตรี-มีธรรม-บำเพ็ญ-เย็นจิตร-มิตรแท้-แก้ทุกข์-สุขใจ-ใฝ่บุญ-คุณธรรม-สำเร็จ)