สภาพใจที่จะไปถึงที่สุดแห่งธรรม ต้องเป็นสภาพใจที่ไร้กังวลไม่ติดในคน สัตว์ สิ่งของ เยือกเย็นเป็นนิตย์ สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใสมีความสุขตลอดกาลไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด มีความรู้สึกไม่ต้องการอะไรเลยแค่อาสนะหนึ่งผืน ที่นั่งแคบๆ ไม่เกิน ๑ ตารางเมตรที่นอนไม่เกิน ๒ ตารางเมตรอาหารแค่กันตาย รสชาติไม่คำนึงถึง แล้วก็ไม่ยินดียินร้ายอะไรไม่ว่าใครจะกระทุ้งกระแทกแค่ไหน ก็ไม่กระทบกระเทือนใจนิ่งเฉย รู้สึกสดชื่นตลอดเวลา และเวลาเราดูอะไรก็สักแต่ว่าดูไม่มีความรู้สึกพัวพัน ผูกพัน
นั่นแหละ... เป็นสภาพใจที่เหมาะสมที่จะไปที่สุดแห่งธรรม
อนนุโสจิยชาดก ขุ.ชา.มก.๕๘/๕๖
โอวาทพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์
วันที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๓๙
