เหมือนหุ่นเชิด
ยายนึกถึงความตาย |
จึงได้ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า |
ยายคิดว่า เวลามันไม่รอ |
เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืน เดี๋ยวพรุ่ง |
ไม่รู้จะตายเมื่อไร |
ยายรีบๆ ทำไว้ เป็นบุญติดตัวไป |
คนเราตายไปแล้ว เอาอะไรไปไม่ได้ |
เอาไปได้ก็แต่บุญกับบาป |
คนเราเหมือนหุ่น บุญบาปพาไป |
ทำบุญ บุญก็เชิด |
ทำบาป บาปก็เชิด |
คุณยายอาจารย์จันทร์ ขนนกยูง
จากหนังสือ : "คำสอนยาย”
28 ตุลาคม พ.ศ. 2535
..........................................................................
We Are Puppets
I reflect on death, realizing that time waits for no one. That’s why I made 'Kathina*’ offerings, robe offerings to monks, while I still could. Any day could be my last. I don’t know when I will pass away, so I rushed to make more merit, realizing that merit is the only thing I can take with me when I die.
We can’t take anything with us when we die, except merit and demerit.
We are like puppets; merit and demerit are our puppet masters.
When we do good deeds, merit pulls us up. When we do bad deeds, demerit pushes us down.
Khun Yai Chand Khonnokyoong
from the book : "Khun Yai's Teachings-Wisdom from an Enlightened Mind”
28 October 2535 B.E.
*Kathina: Annual robe offering made to the temples whose member monks observe the Buddhist Lent.