ทำไมจึงต้องทำทาน
เหตุที่ต้องทำทานหรือแบ่งปันสิ่งของแก่กัน ก็เพราะคนเราจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
การที่คนเราจะมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์พูนสุขโดยไม่พึ่งพาอาศัยผู้อื่นเลย เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดก็คือ ผู้เป็นลูกในยามเยาว์วัยก็ต้องพึ่งพ่อแม่ ฝ่ายพ่อแม่ในยามชราหรือเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ อาศัยลูกเป็นที่พึ่ง ศิษย์จะมีความรู้ก็เพราะได้อาศัยครูบาอาจารย์เป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทให้วิชาความรู้สามีภรรยาต่าง ก็ต้องอาศัยเกื้อกูลกันและกัน ครอบครัวจึงจะอยู่ดีมีสุข ผู้ใต้บังคับบัญชาจะประสบความก้าวหน้าได้ก็เพราะได้รับการสนับสนุนให้คุณให้โทษจากผู้บังคับบัญชา งานในหน้าที่รับผิดชอบของผู้บังคับบัญชาจะประสบผลสำเร็จด้วยดี ก็เพราะได้อาศัยความร่วมมือช่วยเหลือจากผู้ใต้บังคับบัญชา เพื่อนจะประสบความสำเร็จในการประกอบธุรกิจการงานต่างๆ ก็เพราะได้รับความร่วมมือช่วยเหลือในด้านต่างๆจากเพื่อนฆราวา ทั้งหลาย จะมีความรู้ทางธรรม ก็เพราะมี มณพราหมณ์ หรือบรรพชิตเป็นผู้อบรมสั่งสอนแนะนำให้ มณพราหมณ์จะสามารถดำรงอยู่ใน มณเพศ เพื่อโอกาสแห่งการทำพระนิพพานให้แจ้งได้ ก็เพราะ มีฆราวา เป็นผู้ทำนุบำรุงในเรื่องปัจจัย 4
โดย สรุป ก็คือสาเหตุที่คนเราต้องทำทาน ก็เพราะต่างคน ต่างต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน
การพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันดังกล่าว เป็นเครื่องส่งเสริมสนับสนุนให้คนเรามีความใกล้ชิดสนิท สนมกัน เข้าใจกัน เห็นใจกัน เอื้ออาทรต่อกัน เป็นมิตรที่ดีต่อกัน ไม่คิดเป็นศัตรูกัน รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา เอาใจเราไปใส่ใจเขา จึงไม่คิดเบียดเบียนกัน ทำให้สามารถลดความเห็นแก่ตัว และความตระหนี่ลงได้ อีกทั้งสามารถพัฒนาความเสียสละ ความอดทน การให้อภัยต่อผู้อื่นได้ เพื่อความสงบสุขทั้งโดยส่วนตัวและส่วนรวม นี่คือเหตุผลว่าทำไมคนเราจึงต้องทำทาน
จากหนังสือ DOU
วิชาGB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
