...เมื่อกำลังที่เราจะทำตามลำพังนี้มันไม่เพียงพอ
เพราะว่าเราไม่รวยทันใจหรือทันใช้
บางทีก็ไม่รวยทันใช้ เราอยากจะใช้แต่มีมาไม่ทัน
...จงใช้ดวงปัญญาของเรา ใช้ขาของเรา
เท้าของเรา พาตัวเราไปหาผู้มีบุญ
ปากเราพูดไป ดวงปัญญาของเราไปชักชวน
...ผู้มีบุญทั้งหลายที่เป็นเจ้าของบุญคอยเราอยู่เยอะแยะ
เป็นเรือนล้าน หลายๆล้าน
ให้เขาได้มามีส่วนในบุญตรงนี้นะจ๊ะ
...เราก็จะต้องเหนื่อยกันหน่อย
แต่ว่าเป็นการเหนื่อยที่ไม่สูญเปล่า
เหมือนการเหนื่อยอย่างอื่น
เหนื่อยเพราะการสร้างบารมี
เราก็จะได้บารมีเป็นของเรา
...เมื่อเราเกิดมาสร้างบารมี
เราก็จะต้องสร้างบารมี เรามีเวลาเหลืออีกไม่มากนัก
สำหรับที่เราจะมีกายมนุษย์อยู่ในโลกนี้
ทั้งๆที่เราอยากจะอยู่อย่างยาวนาน
...แต่ว่าวิบากกรรมที่เราทำผ่านๆมา
มันเหมือนระเบิดเวลาที่ติดอยู่ในตัว
เราไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหน
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
19 มิ.ย.2548
