พุทธภาษิตสอนใจ
บุญ เป็นที่พึ่งในโลกหน้า
ทุกคนเมื่อตายไปแล้ว ไม่สามารถนำอะไรติดตัวไปได้ แม้แต่เงินบาทเดียว ต่อให้มีทรัพย์สมบัติ มากมายมหาศาล ก็ต้องทิ้งไว้ในโลกนี้ สิ่งที่ติดตัวเราไปสู่ภพภูมิใหม่ คือ ความดีกับความชั่ว หรือบุญกับบาป เท่านั้น
ยามที่มีชีวิตอยู่ ควรสร้างบุญกุศล หมั่นสวดมนต์ภาวนา ทำให้มีความสุขทั้งชาตินี้ และชาติหน้า
ดังที่พระพุทธเจ้า ทรงตรัสไว้ว่า "ปุญญานิ ปะระโลกัสมึ ปะติฏฐา โหนติ ปาณินัง แปลว่า บุญทั้งหลาย ย่อมเป็นที่พึ่ง ของสัตว์มีชีวิตทั้งหลาย ในโลกเบื้องหน้า" หมายความว่า บุญที่เราทำมาตลอดชีวิต จะมากหรือน้อย จะติดตามเรา ไปเป็นที่พึ่งที่อาศัยในภพใหม่ คนเราเกิดมาต่างวาระ ต่างความสามารถ เกิดมาจน เกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย เพราะผลบุญที่ได้สร้างสมมา เป็นไปตามเหตุตามผล ที่ได้กระทำไว้
คติความเชื่อ ของชาวพุทธว่า เมื่อมีคนตาย ญาติจะตั้งศพบำเพ็ญกุศล ให้ ๓ วันบ้าง ๕ วันบ้าง ๗ วันบ้าง เป็นการรวบรวมบุญ ครั้งสุดท้ายให้กับผู้ตาย เพื่อผู้ตายจะได้มีบุญเพิ่มขึ้น จากบุญที่ตัวเองเคยทำไว้
ดังนั้น ญาติจะทำให้กี่วันก็ไม่รู้ คนจะมาร่วมงานศพมาก หรือน้อยก็ไม่รู้ ทางที่ดีควรทำบุญ สะสมบุญเอง ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ไว้ให้มากๆ ดีที่สุด อย่างน้อยตอนมีชีวิต ก็มีความสุขใจ กับการกระทำของตนเอง เพราะสามารถรับรู้ ในการกระทำของตน
