พุทธพจน์เตือนใจ
จิตที่ฝึกดีแล้ว นำสุขมาให้
"ผู้มีปัญญาพึงรักษาจิตที่เห็นได้ยาก ละเอียดยิ่งนัก มักตกไปในอารมณ์ที่น่าใคร่ เพราะว่าจิตที่คุ้มครองแล้วนำสุขมาให้" ขุททกนิกาย ธรรมบท
ความสุขของมนุษย์เริ่มจากจิตใจที่ดีงามใสบริสุทธิ์ ถ้าจิตมีมลทิน กิเลสอาสวะห่อหุ้มมาก ย่อมมีสุขน้อย ถ้ามีกิเลสเข้ามาปนน้อย ย่อมมีสุขมาก วัดความสุขกันที่ความบริสุทธิ์ของใจ แต่หากมีใจขุ่นมัว จิตคุกรุ่นด้วยไฟ คือ ราคะ โทสะ โมหะ ก็ไม่ชื่อว่าเป็นผู้มีความสุขอย่างแท้จริง
พระบรมศาสดาทรงสอนว่า ถ้าอยากพบกับความสุขเป็นอมตะ ต้องตามรักษาจิตไว้ให้ตั้งมั่น หากไม่ฝึกฝนอบรมจิตให้ดีแล้ว มักจะดิ้นรนซัดส่ายไปหากิเลส ซึ่งเป็นเหตุให้ต้องเดือดร้อนอยู่ร่ำไป ผู้ปรารถนาความสุข จึงต้องเริ่มต้นที่การฝึกฝนจิต ถ้าหมั่นรักษาไว้ ให้คงความบริสุทธิ์ จนเห็นเป็นดวงใสสว่างอยู่กลางกายเสมอ เมื่อจะพูด หรือกระทำสิ่งใด ก็จะมีความพอเหมาะพอดี และจะนำแต่สิ่งที่ดีมีสิริมงคลเข้ามาสู่ตัวเรา ดังนั้น จิตที่ฝึกดีแล้ว จึงนำสุขมาให้
