บทความประจำวัน

กับของหยาบได้

ไม่ให้ขาดเลยเเม้เเต่เพียงวันเดียวเหมือนอากาศ...ที่เราต้องหายใจทุกวัน

ศูนย์กลางกายฐานที่่ ๗ ไว้ให้ดี

เป็นผู้ทำงานที่ยิ่งใหญ่เเละหนักที่สุด

กับการปฎิบัติธรรมมากๆ

ให้ชีวิตมีความพร้อมก่อน

ให้ตั้งใจนั่งธรรมะ ให้ละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ

หมั่นฝึกฝนไปเรื่อยๆ ทั้งหลับตา ลืมตา

เพียงชั่วคราว ให้รีบชิงช่วงของร่างกาย

เรากำลังทำอะไรอยู่ เราใช้วันเวลาที่ผ่านไปอย่างคุ้มค่าหรือไม่

ให้เรามีสติ สบาย สม่ำเสมอ ทุกอิริยาบถ นั่งนอน ยืน เดิน นึกบ่อยๆ เพราะใจเรานึกได้ทีละอย่าง เราเอาอะไรมาใส่ในใจเเล้วนึกคิดบ่อยๆซ้ำๆ สิ่งนั้นก็คล่องขึ้น

เพราะสมาธินะต้องสบาย ง่ายที่สุด สบายที่สุด ทำได้ง่ายที่สุด จึงจะถูกหลักวิชชาน่ะ เเล้วก็ฝึกกันไปอย่างนี้ ทำทุกวัน ให้สม่ำเสมอ ให้สม่ำเสมอ

ในวาระโอกาสส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ เราได้มาเพิ่มเติม ความบริสุทธิ์เเละความเต็มเปี่ยมของชีวิตด้วยการสร้างบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่ คือการมาประพฤติปฎิบัติธรรม มาอยู่ธุดงค์ร่วมกัน

การที่เรามองความดีของคนมันทำให้ใจสบาย เพื่อตัวเราเองนะ การไปดูข้อผิดพลาดของเพื่อนมนุษย์นี่ เเล้วทำให้เราทุกข์ใจนี่นะ ทำร้ายตัวเองนะ

 การเข้าถึงพระรัตนตรัยเป็นกรณียกิจเป็นงานที่เเท้จริงของเรา ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เมื่อชีวิตเราเนี่ยจำเป็นจะต้องดำรงอยู่ด้วยปัจจัยสี่ ซึ่งจะต้องได้มาจากการทำมาหากิน

ทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน

เพราะเวลาในโลกนี้เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน เดี๋ยวก็จะหมดเวลากันเเล้ว เราเกิดมาสร้างบารมี เกิดมาสร้างบารมีจริงๆ ไม่ใช่เกิดมาหมกมุ่นอยู่ในโลกนี้

"วันเวลาที่ผ่านไปจนมาถึงวันนี้...

เเละการกระทบกระทั่งเล็กๆน้อยๆ

ถ้าเรามีความสุขนะ เราจะไม่นึกอะไรเลย เราอยากจะอยู่กับความสุข ที่อยู่ภายในตัวของเราเท่านั้นเเหละ ความสงบเนี่ยมันมีอยู่ในตัว ไม่ใช่นอกตัว

ถ้าหากเรามีบุญมาก