บทความประจำวัน

บทฝึกบทที่ ๓ คือความอดทน ซึ่งพวกเราก็รู้จักกัน แต่ว่า รู้จักไม่หมด และเพราะรู้จักไม่หมดนี้เอง อาตมาจึงใช้คำว่า ให้มองเห็นโทษแม้ในสิ่งที่เล็กน้อย

สำหรับเรื่องความสะอาด มีตัวอย่างจะยกให้ดู เกิดขึ้นกับตัวเอง อยู่ที่วัดมีกฎอยู่ข้อหนึ่ง ว่าใครยังขัดส้วม ขัดห้องน้ำ ยังทำความสะอาดไม่คล่องเราจะไม่ยอมให้บวชเป็นพระประจำ

สาเหตุใหญ่ของเด็กทะเลาะกัน ประการที่หนึ่ง วินัยในบ้านดีไม่พอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องเวลากินข้าว หรือสอง วินัยดีแต่ไม่ได้ฝึกให้มีความเคารพกันมาตั้งแต่เล็ก ก็ทะเลาะกันอีก

สิ่งที่ทอนกำลังใจกันได้มากที่สุดและให้กำลังใจได้มากที่สุด สิ่งที่เรามองกันว่าเล็กน้อย เช่น การผิดศีลบ้างบางครั้งบางคราวเพียงเล็กน้อย ความจริงไม่น้อย คำพูดที่ไม่ค่อยเหมาะ บางครั้ง มันบาดใจคน คำพูดที่ออกมาในวงสนทนา เป็นคำพูดที่ไม่ไดกลั่นกรองโอกาสจะทอนกำลังใจคน โอกาสที่จะทำให้เกิดความแตกแยกในหมู่คณะ มีมากเหลือเกิน

วินัย มี ๒ ชนิด คือ วินัยทางโลก และวินัยทางธรรม วินัยทางโลก ทหารคุ้นกับวินัยเหลือเกิน เช่น กฎ ระเบียบ ข้อบังคับ

มนุษย์ทั้งหลายในโลกนี้ไม่มีใครหรอกที่ไม่อยาก เด่นอยากดัง ยังมีกิเลสกันอยู่ ยังอยากเด่น ยังอยากดังกันอยู่ เพียงแต่ว่าความอยากเด่นอยากดังของใครจะละเมียดละไมกว่ากัน

เรื่องแรกก่อน คือเรื่องของการฝึกคน เพื่อที่จะได้เป็นคนที่เห็นโทษเห็นภัยแม้ในสิ่งที่เล็กน้อยปู่ย่าตาทวดของเราได้ให้สูตรสำเร็จเอาไว้แล้ว ซึ่งความจริงทางทหารก็ได้นำมาใช้อยู่ แต่ว่าบางทีบางครั้งก็ลืมเน้นการฝึก และบางทีลืมเน้นในส่วนที่เป็นรายละเอียด เพราะฉะนั้น ขอปัดฝุ่นของเก่าให้ก็แล้วกันหลักในการฝึก

“อย่าดูถูกไฟแม้เล็กน้อย”“อย่าดูถูกงูพิษว่าตัวเล็ก”“อย่าดูถูกกษัตริย์ว่ายังเยาว์”“อย่าดูถูกพระภิกษุว่ายังหนุ่ม”

ณ โอกาสนี้ หลวงพ่อจะเทศน์เรื่องง่าย ๆ สั้น ๆ แล้วก็มีความจำเป็นสำหรับทุกคน นั่นก็คือ การเห็นโทษ หรือ การเห็นภัยแม้ในสิ่งเล็กน้อย คำ ๆ นี้ในยุคของพวกเราอาจจะไม่ค่อยคุ้นคนส่วนมากจะเห็นโทษหรือเห็นคุณสิ่งใด ๆ ก็ตาม มักจะเห็นในสิ่งที่ใหญ่ ๆ แต่สิ่งที่เล็กน้อยแล้วมักจะมองไม่เห็น