เรื่องที่ ๓๘๗จากลูกจ้างสู่เถ้าแก่
อธิษฐานจิต ขอให้มีโอกาสพบช่องทางที่จะเป็นเจ้าของร้านเอง จะได้จัดร้านให้เป็นร้านค้าที่มีการขายเป็นงานรอง
งานบอกบุญทำความดีเป็นงานหลัก


 

	คุณสุชาดา จงศิริวิรัตนกุล แม้งานจะมาก เธอก็ไม่เคยขาดการปฏิบัติธรรม

คุณสุชาดา จงศิริวิรัตนกุล รู้จักวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่องานบุญกฐินคุณยายปี พ.ศ.๒๕๓๙ โดยมีน้องสาวคือคุณวารี กวีสรศักดิ์เป็นกัลยาณมิตร คุณสุชาดาเป็นผู้ที่รักในบุญกุศลมาก เธอหมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาเป็นประจำสม่ำเสมอ แต่หลายครั้งโอกาสก็ไม่เอื้ออำนวยนัก เพราะถูกจำกัดด้วยเหตุผลหลายประการ เนื่องจากเธอเป็นเพียงลูกจ้างร้านขายเสื้อผ้าบูติกในตึกใบหยกทาวเวอร์ ๑ แถวย่านประตูน้ำ ธุรกิจขายเสื้อผ้าเป็นธุรกิจที่ไม่มีวันหยุด ทำให้เธอแทบจะไม่มีเวลาว่างและปลีกตัวไปไหนได้เลย โดยเฉพาะในวันเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งจะมีลูกค้ามากกว่าในวันอื่น

คุณสุชาดาทำงานเป็นลูกจ้างมานานกว่า ๒๐ ปี จึงเป็นที่ไว้เนื้อเชื่อใจของเจ้าของร้าน ดังนั้นงานหลายๆ อย่างจึงตกอยู่กับเธอหมด หรือเรียกได้ว่าแทบจะเป็นเจ้าของร้านเลย แต่ด้วยความที่เธอเป็นผู้ที่รักในบุญกุศลแม้งานจะมากแค่ไหนเธอก็พยายามมาวัดปฏิบัติธรรม ซึ่งเธอบอกว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิต เพราะคนเราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี เธอสวดมนต์ นั่งสมาธิตอนตื่นนอนและก่อนเข้านอนทุกวัน แต่หลังจากที่ทำบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และได้รับพระมหาสิริราชธาตุทำให้เธอตั้งใจสวดมนต์นั่งสมาธิมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน รวมทั้งได้สวดบทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุและระลึกถึงบุญที่เธอได้สร้างพระทุกครั้งด้วย เธอตั้งใจอยากมาวัดให้ได้ทุกอาทิตย์ เธอจึงต้องขายเสื้อผ้าให้ได้ตามยอดก่อนถึงจะสามารถขออนุญาตเจ้าของร้านมาวัดได้ ซึ่งกว่าจะมาถึงวัดก็ ๔-๕ โมงเย็นแล้ว ซึ่งเป็นเวลาที่พิธีใกล้จะเลิกแล้วและสาธุชนต่างทยอยกันกลับบ้านหมด แต่ความตั้งใจของเธอมุ่งมั่นที่จะมาทำความดี ถึงจะเย็นแล้วก็ขอให้ได้มา เพื่ออย่างน้อยจะได้นำมาลัยที่ร้อยไว้มาบูชาพระเจดีย์

หิ้งพระประจำร้าน นำพาแต่สิ่งดีๆ เข้ามาสู่ชีวิต

สิ่งหนึ่งที่คุณสุชาดาคิดและอยากทำมาตลอดคือ อยากมาวัดวันอาทิตย์ในตอนเช้าให้ได้ เหมือนคนอื่นๆ จะได้ได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย ความคิดนี้ทำให้เธออยากเปลี่ยนงานใหม่หลายครั้ง เพื่อจะได้มีเวลามาวัดตอนเช้า ประจวบกับที่มีคนมาทักและเสนอแนะให้เธอลองหางานใหม่ดู เพื่อจะมีเวลาเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น เธอก็ได้แต่ยิ้มๆ และอธิษฐานในใจทุกครั้งที่ตั้งใจสวดสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยทำใจหยุดนิ่ง มีพระมหาสิริราชธาตุเป็นนิมิตในการตรึกระลึกถึงบุญกุศลและความตั้งใจจริงในการที่อยากช่วยหลวงพ่อสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี และสภาธรรมกายสากลให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ อธิษฐานจิตขอให้มีโอกาสพบช่องทางที่จะเป็นเจ้าของร้านเอง จะได้จัดร้านให้เป็นร้านค้าที่มีการขายเป็นงานรอง งานบอกบุญทำความดีเป็นงานหลัก และจะได้สะดวกในการทำทานรักษาศีลและเจริญภาวนามากขึ้น

เป็นเรื่องน่าแปลกที่มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอคือ ๓ วันหลังจากที่มีคนมาทักให้เธอเปลี่ยนงานใหม่ ก็มีคนมาดูร้านและรังวัดขนาดร้านเพื่อที่จะซื้อร้านที่คุณสุชาดาทำงานเป็นลูกจ้างอยู่ จากสิ่งนี้เองได้ทำให้คุณสุชาดาเริ่มคิดถึงการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง คือถ้าเธอจะทำงานกับเจ้าของคนเดิม จะต้องเป็นที่โรงงานไม่รู้ว่าดีหรือเปล่า.. แต่ถ้าตัดสินใจทำ เธอคงไม่ได้มานั่งสมาธิที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ประตูน้ำที่เคยได้ไปปฏิบัติธรรมที่นั้นเป็นประจำ เพราะโรงงานกับศูนย์ปฏิบัติธรรมอยู่ไกลกันมาก เธอไม่สะดวกที่จะเดินทางมา

ร้านเสื้อผ้าของคุณสุชาดา ที่ได้มาด้วยอานุภาพบุญ

ด้วยความที่เชื่อมั่นในอานุภาพของพระรัตนตรัยมาก และทำบุญกุศลมาตลอด เผอิญเป็นช่วงจังหวะที่ร้านอีกแห่งหนึ่งที่ตึกใบหยกทาวเวอร์ ๒ ของเจ้าของร้านคนเดียวกันนี้ได้หมดสัญญาเช่าเซ้งพอดี เจ้าของร้านจึงเสนอให้เธอเช่าต่อและให้ลองเปิดร้านเป็นของตัวเอง ตอนนั้นเธอดีใจมาก แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามันเสี่ยงมากเพราะถ้าเธอตัดสินใจเช่าก็หมายถึง เธอต้องเป็นเจ้าของร้านเอง เธอต้องบริหารเองทุกอย่าง และที่สำคัญคือ "ทุน" เธอไม่มีทุนเลยแต่สิ่งนี้ก็มิใ่ช่เป็นอุปสรรคเพราะเจ้าของร้านเชื่อใจในความซื่อสัตย์ และรักษาศีลเป็นประจำ จึงเมตตาให้เครดิตกับเธอ คือขายได้แล้วค่อยให้ค่าเช่า เธอได้สอบถามเพื่อนและญาติ พี่น้องเธอหลายๆ คน และในที่สุดเธอก็ได้ตัดสินใจในการที่จะเป็น "เจ้าของร้าน" ด้วยความคิดที่ว่า ถ้าเรามีร้านเป็นของตัวเองเราจะต้องขยันเพิ่มขึ้นอีกหน่อยแต่เราจะมีเวลามาวัดในวันอาทิตย์ และงานบุญใหญ่สำคัญๆ มากขึ้น เธอได้ตั้งชื่อร้านว่า "ล้านกัลยาณมิตร" ซึ่งเป็นชื่อที่เป็นสิริมงคล เข้ากับบรรยากาศในการเปิดบ้านกัลยาณมิตร คุณสุชาดาดีใจมาก รีบจัดตกแต่งร้านซึ่งเป็นร้านขายชุดเสื้อของสตรี และถือโอกาสเปิดบ้านกัลยาณมิตรขึ้นที่ในร้านของเธอเลยทีเดียว ทุกเช้าก่อนเปิดร้านก็ร่วมกับน้องชื่อหนูแดง ซึ่งมีอัธยาศัยเดียวกัน ชอบสั่งสมความดี มาช่วยกันดูแลบริหารร้านด้วยกัน บรรยากาศการขายก็อยู่ในเกณฑ์ดี ลูกค้ามาเลือกดูสินค้าอย่างมากมาย มีรายได้เข้าร้านเป็นที่น่าพอใจทุกๆ วัน ทั้งที่ยังเป็นย่านการค้าที่เปิดใหม่อยู่ สิ่งหนึ่งที่เธอเชื่อมั่นเหลือเกินคือ เรื่องบุญ เธอกล่าวว่า "ชีวิตของเธอดีขึ้นเรื่อยๆ ก็เพราะบุญ" เธอยังนำการปฏิบัติธรรมมาใช้ในชีวิตประจำวันจนเกิดการเปลี่ยนแปลงกับชีวิตตัวเองหลายๆ ด้าน โดยเฉพาะเธอบอกว่าเธอใจเย็นขึ้น อารมณ์ดีขึ้น และเธอยังฝากเชิญชวนให้ทุกท่านได้ไปนั่งสมาธิที่ร้านของเธออีกด้วย ซึ่งร้านเธออยู่ชั้นใต้ดิน ล็อค GL15

"ล้านกัลยาณมิตร" ชื่อร้านที่เป็นสิริมงคลของคุณสุชาดา

คุณสุชาดาเข้าวัดทำความดีต่างๆ มาตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๙ คนเข้าวัดนั้นจะมีความดีพื้นฐานที่ทำได้ง่ายที่สุดคือเรื่องรักษาศีล เพราะไม่ต้องลงทุนอะไรเลย เรื่องทำทานยังต้องใช้ทรัพย์ เรื่องภาวนายังต้องใช้ความสามารถทางใจคอยควบคุมสติให้มีมากๆ

เมื่อคุณสุชาดาเป็นผู้เข้าวัด ได้ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม รักษาศีล เจริญภาวนา จึงเป็นลูกจ้างที่ดี ทำงานอย่างซื่อสัตย์สุจริตโดยเอาศีลเป็นที่ตั้ง

สีเลนะ โภคะสัมปะทา ศีลนำโภคทรัพย์มาให้ ได้แสดงให้คุณสุชาดาเห็น นายจ้างรู้สึกเมตตาต้องการให้คุณสุชาดาเป็นเจ้าของร้านกิจการเสียเอง เมื่อมีโอกาสจึงได้ออกปากให้เปิดร้านใหม่ของตนเอง ให้ซื้อเชื่อสินค้าไปลงทุน ทำให้คุณสุชาดาสามารถหาโอกาสไปวัดวันอาทิตย์ตามที่ปรารถนาได้

บุญกุศล ผู้ใดทำเก็บสะสมไว้มากๆ เมื่อต้องการสิ่งใดที่ไม่เกินกำลังบุญที่มี มักประสบผลสำเร็จเป็นอัศจรรย์