นิทานอีสป เรื่อง ลาป่า และลาบ้าน
ผู้แต่ง : อีสป
ชายคนหนึ่งออกเดินทางไปยังหมู่บ้าน โดยมีลาบ้านเดินเทียมเกวียนแบกสัมมาภาระมาหนักอึ้ง ทันใดนั้นก็มีลาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมาจึงพูดกับลาบ้านว่า
"โถ่! เจ้าช่างน่าสงสารเหลือเกิน ทำไมเจ้าถูกใช้เยี่ยงทาสเช่นนี้ ดูสิแบกของมาเต็มเกวียนคงหนักน่าดู เมื่อเปรียบเทียบแล้ว ข้าสบายกว่าเจ้าเยอะ ข้าอิสระที่จะไปไหนมาไหน และที่สำคัญข้าไม่ต้องทำงานหนักด้วย"
"ไม่เป็นไรหรอก ข้าทนได้ เพราะนายมีบุญคุณต่อข้าคอยปกป้องข้าเสมอจากอันตรายต่างๆ ถึงจะต้องแลกกับความเหนื่อยยากบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่นายก็ไม่เคยปล่อยให้ข้าอด"
ขณะที่ลาบ้านพูดมีสิงโตตัวหนึ่งออกล่าเหยื่อ เมื่อมันเห็นลาบ้านมันไม่กล้าเข้าไปตะครุบ เพราะกลัวคนขับเกวียนที่มีปืน แต่เมื่อเหลือบมองไปข้างๆ เห็นลาป่าตัวหนึ่งมันจึงรีบวิ่งตะปบลาป่าทันที ลาป่าสู้ไม่ไหวเลยตกเป็นอาหารของสิงโต
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การตอบแทนพระคุณผู้มีบุญคุณ ย่อมได้รับความรักความเอ็นดู
:: พุทธภาษิต ::
เย วุฑฺฒมปจายนฺติ นรา ธมฺมสฺส โกวิทา
ทิฏฺเฐ ธมฺเม จ ปาสํสา สมฺปราโย จ สุคฺคติ.
คนรู้จักขนบธรรมเนียม ย่อมยำเกรงผู้เฒ่าผู้แก่
ในชาตินี้ก็มีผู้สรรเสริญ ชาติหน้าก็ไปดี.
( พุทฺธ) ขุ. ชา เอก. ๒๗/ ๑๒.
