นิทานอีสป เรื่อง อย่าประมาท
เรือลำหนึ่งบรรทุกผู้โดยสารจำนวนหนึ่งออกไปในทะเล ถูกพายุใหญ่พัดหระหน่ำอย่างรุนแรง เมื่อเรือกำลังจะจมลง บรรดาผู้โดยสารต่างเริ่มฉีกเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ และวิงวอนขอให้เทพยดา ซึ่งเป็นที่เคารพสักการะของตนช่วยด้วยความโศกเศร้าเสียใจ พวกเขาสาบานว่าจะถวายเครื่องเซ่นแก่เทพยดาหากรอดชีวิตกลับไปได้
ในที่สุด พายุก็หยุดพัดและทะเลก็สงบอีกครั้งหนึ่ง บรรดาผู้โดยสารต่างเริ่มสรวลเสเฮฮากัน พวกเขาร้องเพลงเต้นรำ และกระโดดโลดเต้นด้วยความยินดีที่รอดพ้นจากความตายได้
แต่กัปตันมิได้แสดงความยินดีแต่อย่างใด เขากล่าวว่า "เพื่อนร่วมเรือทั้งหลายของข้าพเจ้า จงอย่าลืมว่าท่ามกลางความรื่นเริงยินดีนั้น เราอาจต้องเผชิญกับอากาศที่แปรปรวนอีกครั้งหนึ่ง"
