คุณอุดม ท่าดี จ.ปทุมธานี
“ทำจริง สุขจริง”
พอได้ฟังพระอาจารย์เทศน์แล้ว มีกำลังใจในการภาวนา “สัมมาอะระหัง” ขึ้นมาแบบบอกไม่ถูกค่ะ เวลาเดินทางไปกรุงเทพฯ เจอกับรถติดบ้าง รอคนบ้าง ก็ท่อง “สัมมาอะระหัง” ไปด้วย บางทีได้ถึง ๒,๐๐๐ กว่าครั้ง จึงได้ข้อคิดบางอย่างว่า จริง ๆ แล้วความสุขอยู่ตรงที่ เราไม่ได้เอาใจไปไว้ข้างนอก ไว้กับใครต่อใครที่เราพอใจบ้างไม่พอใจบ้าง หรือไว้กับงานบ้างอะไรบ้าง วันนั้นพอได้ภาวนา ได้เอาใจไว้กับตัวเอง มีความสุขทั้งวันเลย เวลารถติดก็ “สัมมาอะระหัง ๆ” พอ “สัมมาอะระหัง” เรื่อย ๆ นาน ๆ ใจก็รวม
ทุกครั้งที่เดินไปดูผ้าต้องเดินหลายกิโล เหนื่อยล้าจนเดินกลับแทบจะไม่ไหว แต่วันนั้น เราไม่รู้สึกอะไรเลย คิดว่าข้างในเขาจัดระบบให้เราคิดเราทำแบบสบาย ๆ พอกลับมาบ้าน ก็คิดงานไป ช่วงว่างก็ “สัมมาอะระหัง” ไป เมื่อคิดถึงงานว่าตรงนั้นจะทำอย่างไร ตรงนี้จะทำอย่างไร ความคิดก็เป็นระบบไปหมดเลย ถ้าใจเราภาวนาประจำ
เมื่อก่อนวันหนึ่งภาวนาได้ครั้งสองครั้ง มัวแต่ยุ่งกับงาน แต่คราวนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว งานก็ได้ “สัมมาอะระหัง” ก็ได้ ใครไม่เชื่อ ลองดูได้เลย มีความสุขมาก ๆ เพราะว่าช่วงที่เรา “สัมมาอะระหัง” พอเราทำทุกวัน เราจะตรึกได้ทั้งวันจนเป็นนิสัย แต่ต้องทำตลอด ถ้าทิ้งไปนานจะต้องเริ่มต้นใหม่
