วัฒนธรรมของพระภิกษุสงฆ์ ที่นี่ ! จะมีฤดูโยกย้าย กัน....ไม่ใช่โยกย้ายไป ฉันตำแหน่ง นะ แต่เป็นการโยกย้าย ที่พักอาศัย จากกุฏิหนึ่ง ไปอีกกุฏิหนึ่ง เพื่อเป็นการฝึกตัวให้แข็งแรง ยกขนย้ายสัมภาระ ฝึกใจ ให้ตัดใจจากสิ่งของ ให้เหลือแค่สิ่งที่จำเป็นจริงๆ ในการดำรงชีวิตสมณะ เท่านั้น….
ใหม่ๆ บริขาร 8 นานวันก็มากกว่า 8 ตอนรับเข้ามาที่ละ 1 ตอนย้าย ต้องขนมากกว่า 1 ถึงฤดูกาลนี้ นึกถึงคำของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตะชีโว รองเจ้าอาวาสฯ ท่านกล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า
" อยากสะสม ก็ให้แบกกันเข้าไป สะสมกันไว้มากๆแบบนี้ ไปนิพพานไม่ได้หรอก "
ขนย้ายไป ก็นึกในใจ หนักนัก เอาไหม หนักนัก เอาไหม หนักนัก เอาไหม....ว่าแล้ว ก็สละไปเยอะ ส่วนมากก็เป็นของที่ ระลึก ของฝาก ของจุกๆจิกๆ ของที่ตัดสินไม่ได้ ตัดใจไม่ลง เก็บไว้ด้วยความเสียดาย หรือ เก็บไว้ก่อนเผื่อใช้ แต่ไม่เคยได้ใช้หรอก...
" เมื่อไฟไหม้บ้าน ภาชนะเครื่องใช้อันใด ที่เจ้าของนำออกไปได้ของนั้นก็เป็นประโยชน์แก่เจ้าของ ที่นำออกไม่ได้ถูกไฟไหม้วอดวายอยู่ ณ ที่นั้นเองฉันใดเมื่อโลกนี้ถูกไฟคือความแก่ ความตายไหม้อยู่ก็ฉันนั้น คือผู้ฉลาดย่อมนำของออกด้วยการให้ทาน ทานของที่บุคคลให้แล้ว ชื่อว่านำออกดีแล้ว มีความสุขเป็นผล…”
คำกล่าวนี้ ของพระพุทธเจ้า ใช้กับเหตุการณ์นี้ได้ดีทีเดียว...
ทรัพย์เหล่านี้ ขนย้ายก็ทุกข์ เก็บสะสมไว้ก็เป็นทุกข์ เหมือนสะสมกิเลสไว้ในใจ ใจเลยเป็นทุกข์ ต้องห่วงใย มาเปลี่ยนโลกกีย์ทรัพย์ ทรัพย์ทางโลก ที่ตายแล้วนำติดตัวไปไม่ได้ ให้เป็นอริยะทรัพย์ ทรัพย์คือบุญ ติดตัวไปกันดีกว่าอริยะทรัพย์นี้ ดีนะ เก็บได้นาน ไม่เน่า ไม่เปื่อย ไม่สูญสลาย ไม่ต้องเสียภาษีด้วย ใครๆ ก็แย่งชิงไปไม่ได้ นำกลับมาใช้ก็ง่ายๆ ทำใจนิ่งๆ ทำใจให้ผ่องใส อยากได้อะไร ก็นึกๆเอา นึกให้ใสๆที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่เจ็ด ใจเราเป็นธาตุสำเร็จ เดี๋ยวสำเร็จเอง
ได้อ่านแบบนี้แล้ว บ้านใครบ้านท่าน ห้องใครห้องท่าน ของใครของท่าน ไปสำรวจตรวจดูนะ ในที่ลับ ที่แจ้ง ที่แห้ง ที่เปียก มีสัมภารก แก้วแหวน เงินทองที่เก็บไว้ไม่ได้ใช้ มาเปลี่ยนเป็น สัมภาระ ใช้เดินทาง ไปที่สุดแห่งธรรม กันดีกว่านะ คนดี พี่น้องนักสร้างบารมี ทั้งหลาย...
1 ธันวาคม พุทธศักราช 2558
ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม
