น ปณฺฑิตา อตฺตสุขสฺส เหตุ
ปาปานิ กมฺมานิ สมาจรนฺติ
ทุกฺเขน ผุฏฺฐา ขลิตาปิ สนฺตา
ฉนฺทา จ โทสา น ชหนฺติ ธมฺมํ
บัณฑิตย่อมไม่ประพฤติกรรมชั่ว เพราะเหตุแห่งสุขตน
สัตบุรุษอันทุกข์ถูกต้อง แม้พลาดพลั้งไป ก็ไม่ยอมละธรรม
เพราะฉันทาคติ และโทสาคติ
(ขุ.ชา. ๒๗/ ๑๔๖๗/๒๙๘)
บัณฑิตผู้ทรงธรรมไม่ได้เป็นง่ายๆแม้มีโอกาสทำชั่วเพื่อผู้อื่นก็ไม่ทำแม้มีโอกาสทำชั่วเพื่อความสุขส่วนตนก็ไม่ทำตรงกันข้าม เมื่อมีโอกาสทำความดีเพื่อผู้อื่นก็จะทำด้วยความสุข ความปีติ ยินดีทำความดีอย่างมีเป้าหมายเพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่นแม้ทำแล้วจะมีคนเข้าใจหรือไม่เข้าใจจะติฉินนินทา ว่าร้าย ใส่ความ ก็ไม่ท้อถอยแม้บางคราวใจอาจหวั่นไหวในอุปสรรคนั้นบ้าง ก็ตั้งสติทัน ไม่ให้ใจไหลเลื่อนลงต่ำ เพียรยกจิตให้สูงไม่เองเอียงด้วยความรัก ความโกรธเกลียด หรืออคติใดๆทำความดีสุดกำลัง ทำความดีอย่างต่อเนื่องไม่ละทิ้งธรรม ไม่ละทิ้งความดีเมื่อไม่ละทิ้งธรรม ธรรมก็ไม่ละทิ้งใคร
-----------------------------------------------------------
" หนังสือส่องธรรม ล้ำภาษิต "
พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
