พุทธพจน์เตือนใจ
"นตฺถิ จิตฺเต ปสนฺนมฺห อปฺปกา นาม ทกฺขิณา"เมื่อจิตเลื่อมใสแล้ว ทักขิณาทานชื่อว่าน้อยย่อมไม่มี
บัณฑิตทั้งหลาย ไม่ว่าจะในอดีต ปัจจุบัน หรือในอนาคตก็ตาม จะมีลักษณะเด่นอยู่อย่างที่เหมือนกันคือ รักในการสั่งสมบุญ จะไม่มองข้ามบุญเล็กบุญน้อย มองว่าทุกบุญมีความสำคัญต่อตัวเอง จะเป็นประโยชน์ทั้งในปัจจุบัน ประโยชน์ในสัมปรายภพ และประโยชน์อย่างสูงสุดคือการได้บรรลุมรรคผลนิพพาน แล้วรีบขวนขวายตั้งใจสร้างบุญอย่างเต็มที่
บางครั้งแม้วัตถุทานจะไม่พร้อม แต่เมื่อถึงคราวมีเนื้อนาบุญมาอยู่ตรงหน้า อย่างน้อยที่สุดก็ทำความศรัทธาเลื่อมใสให้บังเกิดขึ้นภายในใจ มองลึกเข้าไปว่า ท่านเป็นอู่แห่งทะเลบุญที่ควรจะเอาบุญกับท่านให้เต็มที่ ทั้งบุญหยาบบุญละเอียด ก็ทำให้เต็มที่ จนกระทั่งวันที่เรารู้ด้วยตัวของเราเองว่า กิเลสทั้งหลายไม่สามารถจะมาครอบงำใจของเราได้แล้ว วันนั้นแหละจะเป็นวันแห่งชัยชนะของเรา แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้น เราก็ต้องเริ่มทำวันนี้ให้ดีเสียก่อนและทำอย่างสม่ำเสมอ ด้วยการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อย่างที่บัณฑิตทั้งหลายท่านทำกัน
"จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย พระเทพญาณมหามุนี"
