เรามีบุญพอ แต่ขึ้นกับว่าใจสู้หรือเปล่า!
เรามาพบพระพุทธศาสนา รู้และเข้าใจในเรื่องบุญ ได้เข้าวัดปฏิบัติธรรมมาถึงขนาดนี้ แสดงว่าเป็นผู้ที่สั่งสมบุญในอดีตมามาก เพราะถ้ามีบุญไม่มากพอ ก็ไม่ได้เข้าวัดมาถึงจุดนี้ ถ้าบุญน้อยจะไปติดอะไรก็ไม่รู้ ติดนั่น ติดนี่ มีเงื่อนไขในชีวิตสารพัด มีอะไรพะรุงพะรังมากมายที่เป็นเหตุผลทำให้ไม่ได้มาวัด แต่เมื่อได้เข้าวัด ได้มาวัดแล้ว สำคัญที่ว่าใจสู้หรือเปล่า ถ้าถอยเราก็แทบจะไม่ได้อะไรเลย แต่ถ้าสู้...! เราก็จะได้บุญบารมีเยอะ เพราะขึ้นชื่อว่าการสร้างบารมีอย่างไรก็ต้องลำบาก หากสบายบารมีจะเกิดได้อย่างไร การกระทบกระทั่งย่อมมีแน่นอน เพราะเราเป็นหมู่คณะใหญ่ แต่ขึ้นกับว่าเราจะยกใจให้ชนะอุปสรรคนั้นได้อย่างไร ไม่มีอะไรในโลกที่ได้มาฟรี ๆ เราต้องอดทนฝึกฝนอบรมตนเองทุกรูปแบบถึงจะได้บุญบารมีมาเป็นของเรา ทั้งทาน ศีล ภาวนา เพื่อทำบารมี ๓๐ ทัศให้เต็มเปี่ยม เพราะเราก้าวมายืน ณ จุดนี้แล้วต้องสู้ถึงจะชนะ เหมือนคำสอนของคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงที่ว่า “เกิดเป็นคน มันต้องสู้ สู้ด้วยการทำความดี อยู่ที่ไหนก็ตายเหมือนกัน สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้... ยายสู้มาตลอดตั้งแต่ตอนสร้างวัด จนเป็นโรคขาดอาหาร เรายังแข็งแรงอยู่ ต้องสู้ มีอะไรก็ทำไป อย่าขี้เกียจ ไม่ไหวเมื่อไหร่แล้วถึงนอน”
Cr. วารสารอยู่ในบุญ
