ความเหนื่อยที่มีผลข้ามชาติ
ในการสร้างบารมี เราต้องไม่คำนึงถึงสภาพแวดล้อม เพราะเราไม่สามารถบังคับบัญชาสภาพแวดล้อมได้ แต่เราต้องสามารถอยู่เหนือสภาพแวดล้อมนั้น ๆ ด้วยหัวใจที่ตั้งมั่นที่จะสร้างบารมีสวนกระแสกันไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยจะทำให้เราสามารถใช้ศักยภาพที่เรามีอยู่สร้างบารมีได้อย่างเต็มกำลัง แล้วบารมีเราก็จะเพิ่มขึ้น แม้จะต้องเหนื่อยมากกว่าเดิม แต่ก็เป็นการเหนื่อยที่มีผลข้ามชาติ เป็นการเหนื่อยที่ปิดนรก เปิดสวรรค์ รื้อผังไม่ดีของชีวิต เพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ทำแล้วไม่เหนื่อย แม้ไปเที่ยว กลับมาก็ยังเหนื่อย แถมเป็นการเหนื่อยที่แก้ผังไม่ดีของชีวิตเราไม่ได้...
จะเห็นว่ากำลังกายยิ่งใช้ยิ่งเหนื่อย กำลังทรัพย์ก็เหมือนกัน ยิ่งใช้ยิ่งหมด แต่จะหมดเพื่อหมด หรือจะหมดเพื่อมี เพราะอย่างไรเสีย เงินทองมันต้องมีทางไป ไม่ว่าจะทางใดก็ทางหนึ่ง แม้ไม่มีทางไป ตายไปก็เอาไปไม่ได้ แต่หากเราเอาเงินทองที่มีทางไปนั้นมาสร้างบารมี แม้จะหมด ก็เป็นการหมดเพื่อมี เพราะบุญที่เราทำจะติดตัวเราไปทุกภพทุกชาติ ติดไปเพื่อเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขความสำเร็จให้กับเรา ตั้งแต่ปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า เพราะเราจะมีทรัพย์สมบัติ มีลาภ ยศ สรรเสริญ สุข จะบรรลุมรรคผลนิพพาน วิชชาธรรมกาย ก็ด้วยบุญทั้งนั้น...
Cr. วารสารอยู่ในบุญ
