ถ้อยคำ ๒๔ นำใจใส
๏ ประตูที่ลืมปิด อมิตรย่อมได้ช่อง
อินทรีย์ไม่คุ้มครอง มารคอยจ้องจับทำลาย
๏ เพราะไม่สำรวมตา ความทุกข์หนาจึงมาเยือน
มัวหลงแลแชเชือน ใจจึงเลื่อนห่างกลางกาย
๏ ชีวิตต้องฝึกฝน ตองอดทนกันเรื่อยไป
ชีวิตมอดมลาย ชื่อคงไว้ว่าข้าดี
จากหนังสือ ุถ้อยคำน้ำใจใส
ข้อคิดคำคม เพื่อการฝึกตนและฝึกใจ
