ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
๗๒. ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์
ถาม
หลวงพ่อคะ ทำไมจึงว่า "ความรักเป็นทุกข์"คะ
ตอบ
ความรัก โดยเฉพาะความรักระหว่างหญิงชาย คือ ต้นเหตุแห่งความทุกข์ที่แฝงมาในรูปของความสุข เหมือนยาพิษที่ถูกเคลือบไว้ด้วยน้ำตาล เพราะเมื่อความรักเกิดขึ้นในบุคคลใดแล้ว ก็ทำให้เกิดความกังวลห่วงใย เกิดความหวงแหนในคนรัก กลัวไปว่าเขาจะเป็นอื่น ยิ่งรักก็ยิ่งห่วง ยิ่งห่วงก็ยิ่งหวง ยิ่งหวงก็ยิ่งหึง เมื่อยิ่งหึงก็ยิ่งเป็นทุกข์ เพราะฉะนั้นใครมีรักหนึ่ง อย่างน้อยก็ทุกข์หนึ่ง มีรักร้อยก็ทุกข์เป็นร้อย พูดกันง่ายๆมากรัก ก็มากน้ำตา เพราะฉะนั้น ถ้าใครไม่มีรักก็ไม่ต้องเสียน้ำตาจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด อย่าว่าแต่ความรักระหว่างหญิงชายแลย แม้แต่ความรักระหว่างสายเลือดก็ยังเป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ได้อีก คือเมื่อคราวต้องล้มหายตายจากกันไป ก็ทำให้เป็นทุกข์อยู่ดี
ตั้งแต่โบราณกาลมา หญิงชายคนใดสามารถครองตัวเป็นโสด หรือออกบวชประพฤติพรหมจรรย์ได้ จึงได้รับการยกย่องสรรเสริญว่า เป็นบุคคลที่ฉลาดในการดำเนินชีวิต เพราะอย่างน้อยที่สุด แม้จะไม่บรรลุมรรคผลนิพพาน ก็ไม่ต้องประสบกับความทุกข์จรทุกรูปแบบ จึงสรรเสริญคนอยู่เป็นโสดและยิ่งกว่านั้น คนโสดยังมีโอกาสสร้างบารมีได้โดยสะดวกอีกด้วย
จากหนังสือ ไขข้อข้องใจ
