ตาขำปากเป็ด
ลูกเคยทำของหาย คุณยายของลูกก็แนะนำว่า ถ้าของหายให้ตาขำปากเป็ดช่วยหาสิ ตาขำปากเป็ดเป็นกายละเอียด เขาสามารถหาของที่หายไปให้เจอได้ทุกอย่าง โดยการเรียกชื่อเขา ตาขำปากเป็ดๆไปเรื่อยๆ แล้วนึกภาพของที่หายไว้ในใจให้ชัด
ลูกก็ลองทำตามดู ปรากฏว่าหาเจอจริงๆ บางทีเจอแบบไม่น่าเชื่อเช่น บางทีเราหาของที่หายไปบนชั้น มองหาแล้วมองหาอีกไม่เจอจนอารมณ์เสีย แต่พอบอกตาขำเท่านั้นแหละ ก็เหลือบไปเห็นของที่หายไปบนชั้นนั้นจริงๆ คุณยายเคยเล่าให้ฟังว่า บางคนทำแหวนเพชรหายไปตั้งนานมากแล้ว พอบอกตาขำปากเป็ด สักครู่เจอแหวนเพชรมาอยู่บนเตียงเลย
กรณีเจอของที่หายไปแล้ว ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนให้ตาขำปากเป็ด คือ ต้องเอามะขามเปียก ๑ เม็ด คลุกกับเกลือ แล้ววางไว้ให้ตาขำนอกชานบ้านหรือที่โล่งแจ้ง แล้วบอกตาขำปากเป็ดให้มารับไป ทำอย่างนี้เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยหาของให้ แต่ถ้าไม่ทำก็จะทำให้มีอาการปวดท้อง
ตาขำปากเป็ดมีจริงหรือไม่ เป็นใครทำไมต้องมาทำหน้าที่หาของหาย และชอบกินแต่มะขามคลุกเกลือด้วยคะ และการหาของด้วยวิธีที่เรียกชื่อตาขำปากเป็ดไปเรื่อยๆ ดีหรือไม่ ควรเลิกไหมคะ
คุณครูไม่ใหญ่
ตาขำปากเป็ดไม่มีจริง เป็นเพียงนิทานพื้นบ้านที่ผู้เฒ่าผู้แก่แต่งขึ้นมา เพื่อให้คนที่กำลังหาของแล้วอารมณ์กำลังไม่ดีนั้น ให้ใจเย็นๆอารมณ์ดีขึ้น พออารมณ์ดีขึ้นก็จะหาของที่หายเจอ เพราะนึกถึงภาพของหายให้ชัดด้วยใจสบาย แล้วนึกว่าเราไปลืมไว้ที่ไหนค่อยๆนึกไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องมะขามคลุกเกลือก็เป็นเรื่องที่ผูกเสริมเข้ามา ทำให้เกิดความเชื่อมั่นน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น แต่พอเราไม่ให้แล้วปวดท้องเพราะความกังวลของเราเอง
การหาของด้วยวิธีนี้จะทำให้งมงาย ไม่เกิดประโยชน์อะไร สู้ใจเย็นๆค่อยๆหาค่อยๆนึกว่า เราลืมไว้ตรงไหนจะดีกว่า วิธีแก้ไขที่ดี คือ จัดบ้านให้เรียบร้อย เวลาหยิบก็ง่าย หายก็รู้ ดูก็งาม ตามก็เจอ นี่คือวิธีแก้ของหายที่ดีที่สุด
ที่นี่มีคำตอบ ฉบับที่ 8 ความใช่-ความเชื่อ
คุณครูไม่ใหญ่
๒๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๗
