พระของขวัญวัดปากน้ำ รุ่น ๑
ลูกได้มากราบหลวงปู่ฯ ที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญเป็นครั้งแรก เพราะคุณป้าเป็นคนพามา พอมาถึงหลวงปู่ท่านก็เมตตาลูกมากได้มอบพระของขวัญวัดปากน้ำรุ่น ๑ ให้ลูก ลูกเก็บพระของขวัญนี้ห้อยคอพกติดตัวแต่พอห้อยไปพระผงยุ่ยละลายน้ำง่าย ลูกจึงคิดในใจว่า “หากพระผงยุ่ยสลายหมด ลูกจะทำอย่างไร ลูกเกิดปิ๊งไอเดียว่า ถ้าอย่างนั้นเราขูดเอาเนื้อองค์พระบางส่วนกินเข้าไปในตัวเลยแล้วกัน องค์พระจะได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต แม้กาลเวลาผ่านไป ยุ่ยไปก็ไม่เป็นไรเมื่อลูกคิดดังนี้ จึงขูดพระผงจากทางด้านหลัง แล้วกินไปนิดหนึ่ง จากนั้นลูกก็รู้สึกสบายใจว่ามีพระในตัวลูกแล้ว และต่อมาด้วยความสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกของลูก พระของขวัญก็ได้ยุ่ยละลายไปจนหมดจริงๆ ตอนนี้ลูกก็เหลือแต่พระผงรุ่น ๑ อยู่ในท้องเท่านั้นการที่ลูกขูดพระผงเข้าปากไปนิดหนึ่ง
จะบาปไหม ทำไมช่วงนั้นลูกถึงคิดแบบนี้ และตอนนี้พระที่กินเข้าไปช่วยชีวิตลูกในปัจจุบันได้อย่างไร และทำไมพระของลูกต้องละลายไป เป็นเพราะกรรมอะไรของลูกหรือไม่ ทำไมพระของขวัญหลวงปู่ถึงศักดิ์สิทธิ์มากคะ
คุณครูไม่ ใหญ่
การที่ลูกขูดพระผงเข้าปากไปนั้น ก็ไม่เป็นบาป ที่คิดอย่างนั้น ก็เพราะตอนนั้นยังเป็นเด็ก ยังไม่มีความรู้อะไร จึงยังไม่รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควรจ้ะ เพียงแต่ศรัทธาที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไม่ประกอบไปด้วยปัญญาเท่าที่
ควร คือคิดได้แค่นั้นก็เลยทำอย่างนั้น ซึ่งถ้าจะให้ดีควรนึกถึงภาพองค์พระที่เป็นสี่เหลี่ยมไว้ในศูนย์กลางกายบ่อยๆ แล้วภาวนา สัมมา อะระหัง ให้เห็นภาพท่านติดตาติดใจ พอเราอธิษฐานจิตเสียงก็จะดังก้องเข้าไปในอายตนะนิพพาน ผู้สร้างพระของขวัญก็จะส่งความศักดิ์สิทธิ์ สอดความศักดิ์สิทธิ์มาให้ ส่งผังสำเร็จที่อธิษฐานมาซ้อนๆ แก้ความไม่สำเร็จออกไป แล้วก็ส่งผังสำเร็จลงมา คล้ายๆ ชาร์จแบตเตอรี่ลงมาอย่างนี้พระที่กินเข้าไปแล้วในตอนเด็ก จะช่วยลูกได้เต็มที่ต่อเมื่อลูกนึกถึงพระของขวัญเต็มองค์ไว้ในศูนย์กลางกาย พระของขวัญของหลวงปู่ศักดิ์สิทธิ์มากเพราะพระนิพพานนับไม่ถ้วนลงซ้อนความศักดิ์สิทธิ์ตลอดเวลาแม้กระทั่งบัดนี้ ยิ่งถ้ามีผู้ทำวิชชาได้มาทำต่อด้วย อาศัยกายมนุษย์ซ้อนเข้าไปด้วย ยิ่งไปกันใหญ่เลย แล้วยิ่งผู้ที่เป็นเจ้าของมีความเคารพเลื่อมใส นึกถึงท่านอยู่ตลอดเวลา ความศักดิ์สิทธิ์ก็ยิ่งทวีคูณเหมือนเติมความศักดิ์สิทธิ์ยิ่งๆ ขึ้นไป นี่จึงไม่ใช่เรื่องพอดีพอร้าย แต่เป็นเรื่องสำคัญจ้ะ
จากหนังสือ ที่นี่มีคำตอบ ฉบับที่ ๑๑
๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๘
