การให้ทาน
เป็นฆราวาสครองเรือนให้หมั่นให้ทาน ให้ละสุขน้อยโดยการบริจาคทาน ที่มีสมบัติยิ่งใหญ่ไพศาลในมนุษย์โลกนี้ ถึงมีพอประมาณหรือมีเล็กน้อยก็ช่าง อุตส่าห์ละเถิด จงให้ทานให้ความสุขในภพนี้ และภพหน้าต่อไปนับภพไม่ถ้วน ให้อุตส่าห์ให้ทาน
ทานนี่แหละเป็นข้อสำคัญนัก ท่านยืนยันตามตำรับตำรา ว่ามนุษย์จะได้รับความสุขในมนุษย์โลก ก็เพราะอาศัยการให้ทานกัน
ด้วยเหตุนี้พระโพธิสัตว์สร้างบารมีมาเกิดในมนุษย์โลก ก็ย่อมให้ทานในเบื้องหน้า ท่านเป็นผู้เก็บหอมรอมริบสนับสนุนอุปถัมภ์ค้ำชูแก่บริวารของท่าน ไม่แพ้ฝ่ายใด ท่านก็อุปถัมภ์ค้ำชูตลอด เพราะท่านเป็นผู้มีสมบัติยิ่งใหญ่ไพศาล ท่านบริจาคทานอย่างนี้
อันการให้ทานนี่แหละ ที่จะส่งเราให้ไปถึงสุขยิ่งใหญ่ไพศาลถ้าไม่ทำทานจะมีสุขอันยิ่งใหญ่ไพศาลไม่ได้ เพราะไม่มีผลทานส่งให้จะถึงสุขยิ่งใหญ่ไพศาลไม่ได้
เพราะฉะนั้น ถ้าเกิดมาในมนุษย์โลก ถ้าเป็นคนจนเสียแล้วเราจะทำความดีให้เต็มส่วนเต็มที่ไม่ได้เพราะว่าจะรักษาศีลก็รักษาไม่ได้ จะเจริญภาวนาก็เจริญไม่ไหว เพราะเป็นคนจน เสียแล้ว จะไม่รักษาศีล เจริญภาวนา เพราะห่วงการงานต้องประกอบกิจการงาน การงานเหนี่ยวรั้งไว้ ให้ไปทำการงาน จิตที่จะทำให้ยิ่งใหญ่ไพศาลในศีล ภาวนา ก็ทำไม่ได้
จากพระธรรมเทศนาเรื่อง "สุขที่สัตว์ปรารถนาจะพึงได้"
๑๙ กันยายน ๒๔๙๗
