ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม

บุญบวชสามเณร.

   วันนี้ 25 ปีเต็มแล้วนะ กับการจากไปแบบไม่มีวันกลับ ของน้องชายคนสุดท้องของครอบครัว.

   สายของวันที่ 8 เมษายน 2537 ณ ห้องทำงานส่วนตัว

น้องชาย : นั่งเก้าอี้ทำงานของพี่ชาย เอยปากทันที ที่พี่ชายประตูเปิดห้อง "ไปไหนมารอตั้งนานแล้ว เอากุญแจรถมา จะไปทำงาน"

พี่ชาย : ไปท่าฉลอม ไปกินข้าวบ้านแม่มา พลางโยนกุญแจรถให้ น้องชายลุกรับแล้วจากไป พี่ชายได้พูดตามหลังไปว่า รีบๆกลับนะบ่ายๆจะใช้รถ.

   หลังจากที่จากกัน ก็ทำงานเพลินๆ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือ ก็ดังขึ้น พร้อมเสียงของเจ้าต้น เด็กฝึกงานจากว.เทคนิค ที่ออกไปกับน้องชาย ด้วยอาการเสียงตะหนกตกใจ พูดล้นๆเหมือนคนคุมสติไม่อยู่ จับใจความได้ว่า...

   พี่ๆๆๆ พี่โอ๋โดนไฟดูด ไฟไหม้หมดทั้งตัวเลย เร็วๆ มาช่วยพี่โอ๋ด้วย. ถามกลับไปว่า อะไรนะต้น พี่โอ๋อยู่ที่ไหน หรือต้น อยู่กันที่ไหน? ต้นตอบมาด้วยเสียงสั่นๆ อยู่ที่โรงงาน เข้าทางซอยข้างวัดกลางอ่างแก้วครับพี่ 

   ไม่รอช้า รีบไปบึ่งรถไป ใช้เวลาไม่เกิน 20 นาที ก็ไปถึงที่เกิดเหตุ มีแต่เศษเสื้อผ้าที่ไหม้ และสร้อยทองที่น้องชายใส่ ขาดเป็นท่อนๆตรงปลายที่ขาด ทองละลายรวมกันเป็นก้อน ส่วนน้องชายมีคนนำส่งโรงพยาบาลประจำจังหวัด จึงโทรแจ้งข่าวอุบัติเหตุให้ที่บ้านทราบแบบพยายามไม่ให้ตกใจ

   จากสถานที่เกิดเหตุ น้องชายไปติดตั้งเสาอากาศวิทยุสื่อสาร แล้วไม่ได้ทันสังเกตว่า มีสายไฟฟ้าแรงสูง 22 KV 22,000 โวลต์อยู่เหนือจุดที่ติดตั้ง ทำให้ตอนยกสายอากาศขึ้นไป โดนสายไฟฟ้าแรงสูงเต็มๆ ท่ออลูมิเนียมหนา ท่อฉนวนที่มือจับ โดนกระแสไฟไหลผ่านจนหลอมละลาย

   ไปถึงโรงพยาบาลเห็นสภาพน้องชายแล้ว ยอมรับว่าใจไม่ดีเลย ตามหลักวิชาที่ตัวเองจบสาขาไฟฟ้ากำลังมาพอรู้ถึง ความรุนแรงของผู้ที่โดนไฟฟ้าแรงสูงไหลผ่านว่าอันตรายแค่ไหน ? โรงพยาบาลประจำจังหวัดปฎิเสธรับบอกว่า อาการหนัก ทางโรงพยาบาลไม่มีอุปกรณ์ แนะนำให้ส่งเข้ากรุงเทพฯ 

    สุดท้าย บ่ายแก่ๆของวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2537 น้องชายคนสุดท้องของครอบครัวได้จากทุกคนไป เหลือแต่ความอาลัยในวัยเบญจเพส  25 ปี ด้วยอาการระบบอวัยวะภายในล้มเหลว ไม่ตอบสนอง (อวัยวะภายในคงสุก จากกระแสไฟแรงสูงที่ไหลผ่าน)

    นึกถึงพระพุทธเจ้าที่ให้นางกิสาโคตมี ที่อุ้มลูกที่ตายไปให้พุทธองค์ช่วย ให้ลูกของนางฟื้นจากความตาย

    พระศาสดาตรัสว่า จงนำเมล็ดผักกาดหยิบมือหนึ่งมาจากเรือนที่ไม่เคยมีคนตาย นางตระเวนถามไปทั่ว ทุกบ้านล้วนแล้วแต่ มีคนตายทั้งนั้น เมื่อได้คิดก็คิดได้ จึงนำศพลูกไปทิ้งในป่าช้า

   พระองค์ตรัสถามว่า เธอได้เมล็ดผักกาดหยิบมือหนึ่งแล้วหรือ นางตอบปฏิเสธ

   พระศาสดาจึงตรัสว่า เธอเข้าใจว่าบุตรของเราเท่านั้นตาย ความตายเป็นธรรมยั่งยืนสำหรับสัตว์ทั้งหลาย แล้วตรัสว่า มฤตยูย่อมพาชนผู้มัวเมา ในบุตรและสัตว์เลี้ยงผู้มีใจฟุ้งซ่านไปในอารมณ์ต่างๆไป ดุจห้วงน้ำใหญ่พัดพา ชาวบ้านผู้มัวหลับไหลไปฉะนั้น

    จบพระดำรัส นางได้เป็นพระโสดาบัน ต่อมาก็บวชเป็นภิกษุณี เจริญ วิปัสสนาจนได้เป็นพระอรหันต์.

    ในครอบครัวตระกูลพ่อแม่เราก็ล้วนแต่มีคนตายกันทั้งนั้น แต่ครั้งนี้คนที่ตายเป็นน้องชายร่วมสายโลหิต ร่วมอุทรเดียวกันมา ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งทำให้ตัดสินใจออกบวชเมื่อธันวาคม ปี 2539 เพราะคิดถึงความตายและช่วงก่อนตัดสินใจบวชเกิดอุบัติเหตุเล็กๆน้อยบ่อยมาก ทำให้คิดว่า วันหนึ่งเราต้องตาย ออกบวชให้พ่อให้แม่ก่อนดีกว่า.

    วันงานฌาปนกิจ โยมแม่ที่อดทน กลั้นน้ำตาไว้ในใจมาตลอด ก็พรั่งพรูออกมาทันที เมื่อเห็นหลวงพ่อทัตตชีโว พระภิกษุสงฆ์ที่ท่านเคารพรักก้าวลงจากรถ ท่านเมตตามาเป็นประธานในพิธี โยมแม่เดินไปต้อนรับถึงกับทรุดลงบนพื้น พนมมือกราบแทบเท้าพร้อมน้ำตาจากใจของผู้เป็นแม่ที่สูญเสียลูกอันเป็นที่รัก.

    ยิ่งวันรุ่งขึ้นวันที่เก็บกระดูก สัปเหร่อได้ให้โยมพ่อ ทำการโรยน้ำอบและดอกมะลิ ความแข็งแกร่งของหัวหน้าครอบครัว กำลังต่อสู้อย่างอัดอั้นอดทนต่อการสูญเสียบุตรชายอันเป็นที่รักอยู่ภายในใจ เสียงอันสั่นเครือที่พร่ำออกมาจากใจ บอกให้อโหสิกรรมและให้อภัยขอให้ลูกไปสู่สุคตินั้น ทำให้บรรยากาศเกินจะบรรยายว่า ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อบุตรในยามนี้ยิ่งใหญ่ยิ่งนัก เสมือนดวงใจจะขาด แตกสลายตามบุตรอันเป็นที่รักไป.

   ครอบครัวเราโชคดี ที่มีหลวงน้าที่โยมแม่เคารพนับถือและดูแลอุปัฏฐากอยู่ ท่านแนะนำให้นำรูปของน้องชายไปให้คุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่วัดพระธรรมกายช่วย.

    หลังจากนั้นก็ได้ทราบจากพี่อารีพันธุ์ อุปัฏฐากคุณยายฯว่า คุณยายฯช่วยให้แล้วนะ ตามกำลังบุญของเขา ตอนนี้ไปจาตุมหาราชิกา เขามีบุญแค่นั้น เป็นบุญจากการบวชสามเณร (น้องชายเคยมาบวชที่วัดพระธรรมกายแต่อยู่ไม่ครบโครงการหนีไปอยู่วัดอื่น) คำตอบนี้เองที่ทำให้ทุกคนในครอบครัวมีความสุขอีกครั้ง อย่างน้อยน้องชายก็ปลอดภัยได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี และได้รับคำแนะนำเพิ่มเติมให้ทำบุญอุทิศไปให้เขาบ่อยๆ.

    พออาตมาได้มาบวชก็เข้าใจเรื่องบุญและการอุทิศส่วนบุญว่า คนที่เป็นญาติกันจะส่งบุญให้กันได้ดีเพราะหลับตาก็นึกถึงหน้าญาติพี่น้องของตนได้ชัด

    จำได้ว่า ปีที่มีการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ประดิษฐานที่แกนกลาง ทุกคนในครอบครัวได้ทำกันครบและไม่ลืมที่จะทำให้น้องชายด้วย แต่ปรากฏว่า ผู้ประสานงานลืมเขียนชื่อเขา

    คืนนั้น ขณะที่อาตมาจำพรรษาที่พนาวัฒน์ ได้ฝันแบบภาพชัด ชัดระบบ HD (แม้ตอนนี้ก็ยังจำได้) ว่า ในฝันได้เจอกับน้องชาย ดูใบหน้าเขาร่าเริงมีความสุข ในฝันเราก็ดีใจที่ได้เจอ บอกเขาว่า ไปกลับบ้านกัน พ่อกับแม่รออยู่ท่านเป็นห่วงนะ แต่น้องบอกว่า ฝากบอกด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วงเขาสบายดี แล้วเดินเลยไป ก่อนหันกลับมาบอกว่า อย่าลืมใส่ชื่อเขาด้วยนะ.(รู้จากน้องสาวว่า ผู้ประสานงานลืมใส่ชื่อน้องจริงๆ)

    อานุภาพการบวชสามเณร ไม่ธรรมดาจริงแม้บวชระยะสั้นอย่างน้องชายอาตมา บวชได้ไม่กี่วัน ก็หนีออกจากโครงการฯ บุญยังทำให้อยู่ในภพภูมิที่ดี

    นี่หากสามเณรที่บวชกันอยู่ในโครงการบรรพชาสามเณรฟื้นฟูพระพุทธศาสนาทั่วไทย กว่าหมื่นรูปตั้งใจรักษาศีล เจริญภาวนา อยู่กันครบจบโครงการ เป็นเนื้อนาบุญรับบาตรในวันคุ้มครองโลก 22 เมษายนนี้ ตัวสามเณรผู้บวชและโยมพ่อโยมแม่ญาติพี่น้องของสามเณรจะได้บุญกันมากมาย ยิ่งใหญ่เพียงใดกันหนอ ! นะนี่...

   ขอบุญกุศลที่พระพี่ชายได้ออกบวชและครอบครัวทำบุญอุทิศให้ตลอด ขอให้นายคณิศร์ เลิศลัทธภรณ์ (โอ๋) ได้มีส่วนแห่งบุญและมีความสุขในภพภูมิที่ดียิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ.

ปล. อ่านเป็นความรู้ติดใจไว้ ไม่เชื่อไม่เป็นไร แต่อาตมาขอยืนยันว่า ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง...สวัสดี/เจริญพร

มนวีโร ภิกฺขุ
09 เมษายน พุทธศักราช 2562
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
is.gd/manaweero
-----------------------------------------
กด Love ที่ใจ กด Like ที่จอ
ไม่พอเพิ่มที่ Comment ไม่เป็นโทรมานะ.

#บุญบวชสามเณร
#โครงการบรรพชาสามเณรฟื้นฟูพระพุทธศาสนาทั่วไทย