“กวีวันพระ”
โรคกายทำลายคน
แค่สิ้นชนม์มิสิ้นชาติ
โรคใจสุดร้ายกาจ
ขี้น้อยใจมากภัยพาล
น้อยใจจนได้โล่
สะใจโก๋สมใจมาร
เข้าสิงสาปล้างผลาญ
คอยบงการบังคับคน
ดวงจิตคิดฟุ้งซ่าน
เพ้อพลุ่งพล่านงุ่นง่านวน
ท้อแท้ทุกข์เศร้าหม่น
บุญสับสนบาปปล้นใจ
ตีโพยตีพายพล่าม
ยึดแบกหามทิฏฐิใคร่
เรียกร้องความสนใจ
บาปยิ่งใหญ่ใจยิ่งยับ
หยุดเถิดท่านทั้งหลาย
มิตรหญิงชายจงได้สดับ
พระธรรมน้อมนำรับ
รักวิชชาบารมีเทอญ
๒๕ พ.ค. ๖๐
จากหนังสือ สารธรรมคำกวี ๔
