รัตนวนาลี

.....เมื่ออาจารย์ผู้บรรยายเกี่ยวกับการพูด เกิดความรู้สึกอยากจะเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา จากสิ่งที่เคยถูกถามขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ เกี่ยวกับที่ว่า คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงลูกอย่างไร ทั้งวิธีการและท่านสอนอะไรให้บ้าง จึงกลายเป็นที่มาของการบันทึกคำสั่งสอนว่ามีอะไร อย่างไรเอาไว้บ้าง เพราะเห็นเป็นประโยชน์

......ด้วยความเชื่อและมั่นใจว่า “คุณพ่อคุณแม่ให้ชีวิต ร่างกาย และจิตใจแก่เรา อีกทั้งยังอบรมเลี้ยงดู ส่งเสียให้เรามีความรู้ มีการศึกษา เมื่อเราเติบโตขึ้น เวลาที่เราจะอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ก็มีน้องลงไปทุกที เวลาที่ใช้ในการตอบแทนบุญคุณก็น้อยตามลงไปด้วย นับจากนี้เป็นต้นไป เราจะใช้เวลาที่เหลือน้อยนี้ ทุ่มเททั้งกายทั้งใจ เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณท่านไม่ได้เชียวหรือ เราควรจะเร่งทำทุกสิ่งทุกอย่างเสียตั้งแต่วันนี้ หรือจะมาคร่ำครวญว่า รู้อย่างนี้… เมื่อเวลาที่ท่านจากเราไป”

.....เรื่องราวในเล่มให้เนื้อหาไว้หลายประเด็นด้วยกันที่จำเป็นต้องใช้ ตั้งแต่การเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง – เป็นความรัก ความผูกพัน ในเบื้องต้นของครอบครัว การสอนลูกจากเรื่องจริงที่เห็น ให้การเลี้ยงลูกด้วยคำพูด คือเริ่มต้นด้วยการพร่ำสอน ให้รู้จักคิดพิจารณา รวมไปถึงการให้อิสระทางด้านความคิด สอนให้มีปัญญา รู้จักทำตัวให้มาตรฐาน มีวินัย มีเกียรติ เป็นที่ยอมรับ เป็นที่น่าเชื่อถือได้ รวมทั้งใช้คุณธรรมช่วยหล่อหลอมด้วยการพาไปวัดอย่างสม่ำเสมอ

.....ผู้เขียนออกตัวไว้ว่า ก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีความตั้งใจที่จะทำความดีและเป็นคนดีคนหนึ่งของชาติ ย่อมมีดีและไม่ดีสลับกันอยู่ตลอดเวลา … แต่ก็ภูมิใจที่ได้เป็นคนดีตามที่คุณพ่อและคุณแม่ได้พยายามสั่งสมอบรมมาตลอดเวลา แม้จะไม่ถึงเพียงเสี้ยวหนึ่ง ที่ท่านเป็นแบบอย่างให้ก็ตาม แต่ก็ภูมิใจที่ได้ทำตามต้นแบบที่ผมมี… เพราะความโชคดีที่ได้ต้นแบบที่ดี การได้เช่นนี้ก็เท่ากับว่า เรามีกรอบแห่งการทำความดี โอกาสที่จะทำในสิ่งที่ไม่ดี หรือจะหลุดไปสู่ความไม่ดีย่อมยาก เพราะได้รับการหล่อหลอมมาเป็นเวลานาน เปรียบเหมือนแม่พิมพ์ที่ดี ก็สามารถพิสูจน์ออกมาได้ดีเหมือนแม่ แม้จะมีบางครั้งที่ลูกออกมาจะเบี้ยวไม่เหมือนกับแม่ แต่ก็มีโอกาสน้อยมาก สิ่งนี้คือความโชคดีของผม

สุพัฒนะ.