สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๔๖
ใจคิดได้อย่างเดียว : ใครมีฟุ้งบ้าง (พระลูกชาย: มันแทรกเข้ามาเองครับ) นั่นแสดงว่า เราไม่ได้อยู่กับองค์พระตลอดเวลา ถ้าป้อมปราการเราแน่นหนา ก็เข้ามาไม่ได้ เพราะใจมันคิดได้อย่างเดียว ให้
ใช้หลักอิทธิบาท ๔ สิ ถ้าเรามีความรักในวิชชาธรรมกายจริงๆ ดูว่าเรารักวิชชาธรรมกายแค่ไหน แล้วสังเกตปรับปรุงวิธีการ ใจต้องไม่ติดอะไรเลย ดูตัวเราว่า เราติดอะไรบ้าง คน สัตว์ สิ่งของ เรื่องในอดีตที่ผ่านมาแล้ว เรื่องในปัจจุบัน หรือเรื่องในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง หรือเรื่องความตั้งใจมาก เหมือนหลวงพ่อสมัยเรียนธรรมะใหม่ ๆ เดินเกือบจะชนพี่สาวแล้ว พี่สาวบอกว่า ถ้าเป็นงูก็กัดแล้วนะเนี่ย ซึ่งหลวงพ่อจะเล่าเรื่องนี้ซ้ำ ๆ
หยุดสนิทเป็นจุดเดียวกัน : เราต้องไม่ส่ายตาดูนะ ถ้าสายตาดูอย่างนี้ ทั้งชาติก็ไม่ได้ เห็นก็เห็นไม่ชัด และไม่มั่นใจด้วย ดูเหมือนดูกล้องส่องทางไกล ตาเดียวดูที่จุดเดียว ต้องหยุดนิ่งสนิท เห็น จำ คิด รู้ หยุดสนิทเป็นจุดเดียวกันที่ศูนย์กลางกาย จุดเล็กนิดเดียว ยิ่งผ่าให้จุดเล็กเข้าไปล้าน ๆ ครั้งนับอสงไขยครั้ง ความรู้ยิ่งกว้างไกล เพราะสรรพสิ่งทั้งหลายรวมอยู่ในจุดเดียวกัน เหมือนต้นโพธิ์ต้นใหญ่ มีกิ่ง ก้าน ดอก ใบ รวมอยู่ในเมล็ดเม็ดเล็ก ต้องหยุดนิ่งอย่างธรรมดาๆ ถ้าดูแบบคิ้วขมวดชนกัน ไม่ธรรมดา ไม่ส่ายตาดู ดูที่จุดกลางจุดเดียว
นึกถึงบุญ : ต้องเริ่มจากความสบายก่อน นึกถึงมหาปูชนียาจารย์ เราจะนึกถึงบุญ นึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นึกถึงศีล เป้าหมายและมโนปณิธาน แล้วเราจะรู้สึกเบิกบาน
จำเส้นทาง : ช่วงที่เราเห็นภาพภายในชัดเจนที่สุด แม้เพียงไม่กี่นาทีให้ภูมิใจเถอะว่า การเห็นอย่างนี้ ชาวโลกอีกหลายพันล้านคนไม่มีโอกาสได้เห็น ซึ่งเรามีบุญมากเลยนะ และที่ภาพภายในไม่ชัด อาจเกิดมาจาก เราไม่ได้ตั้งใจ หรือเราตั้งใจมากจนเกินไป ให้เราไปทบทวนกันให้ดีว่า ช่วงที่เราเคยทำได้ดีที่สุด ตั้งแต่เริ่มต้นนั้นทำอย่างไร แล้วเราก็จำเส้นทางนั้นไว้ แล้วก็ทำตามนั้น ๆ ซ้ำ ๆ ไม่เบื่อ ไม่ท้อกันนะ เดี๋ยวได้ทุกรูปทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
