สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๗๒
ต้องเท่าเทียมกันทั้งทีม จึงสู้เขาได้ : ต้องทำอย่างง่าย ๆ ทำอย่างมีความสุขและความบริสุทธิ์ ต้องไม่ติดเรื่องอะไรเลย ใจต้องเกลี้ยงๆ แล้วจะมีความรู้แจ้งเกิดขึ้นมาพร้อมกับความเห็นแจ้ง ถ้านั่งแล้วเฉย ๆ ไม่ใช่แล้ว สุขนิดเดียวก็ไม่ใช่ ดีเท่าเดิมก็ไม่ใช่ ดีกว่าเดิมนิดหนึ่งก็ไม่ใช่ มันต้องชิ่วเลยลูก มีลุ้นลึก ๆ นะ มันติดเป็นนิสัยต้องแก้นะ อย่าให้ติดเป็นนิสัยนะ
อย่ากังวล ได้สิหน่า : เริ่มจากจุดที่ง่ายที่สุดที่เราชอบ....เข้าไปสู่ภายใน ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง แล้วนิ่งอย่างเดียวจริงๆ อย่าไปใช้ความตั้งใจ ใครที่ใช้ตาดูก็ให้ปรือตา นิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ อย่ากังวล ได้สิน่า สังเกตบ้างรึเปล่า ใจละเอียดไม่พอ เพราะฟัง หรือลุ้นกันบ้างรึเปล่า มันมีลุ้นเบา ลุ้นหนัก มีความตั้งใจ ลูกต้องสังเกตดูเวลานั่งดีว่า ปรุงใจอย่างไร ถ้าถูกส่วนก็จะไปได้ แล้วจะดีขึ้นเรื่อย ๆ
เวลาที่เหลืออยู่ : เรามีเวลาในโลกนี้น้อย อย่าคิดว่าเรามีเวลามาก สิ่งที่เราจะต้องศึกษาเรียนรู้ยังมีอีกมากมาย เพราะความรู้ที่เกิดจากการหยุดนิ่งนั้นมากมายมหาศาล แม้อายุยืนยาวไปอีก๑,๐๐๐ ปี ก็ยังศึกษาความรู้วิชชาธรรมกายไม่หมด เพราะฉะนั้นช่วงเวลาของเรามีนิดเดียว หลวงพ่อว่า มันมีไม่มากเลย เราควรจะสงวนเวลาอันมีค่าเอาไว้สำหรับทำหยุดทำนิ่งให้มากที่สุด ไม่ว่าเราจะมีภารกิจอะไรก็ตาม หยุดกับนิ่งสำคัญมากที่สุดเลย ต่อไปเมื่อเราหยุดนิ่งได้ เราจะเข้าใจ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
