บทที่ ๕
ผู้มีศรัทธาชื่อว่าไม่ยากจน
บุคคลแม้มีทรัพย์น้อย แต่มีศรัทธามั่นคง พระอริยเจ้ากล่าวว่า ไม่ใช่คนยากจน แม้จะจนเพราะมีทรัพย์น้อย ก็เป็นความจนชั่วคราว เมื่อขยันประกอบสัมมาอาชีวะ และหมั่นสั่งสมทานกุศลอย่างต่อเนื่อง ย่อมเต็มเปี่ยมไปด้วยบุญ ดุจน้ำที่ไหลลงสู่หม้อทีละหยาด ก็ทําให้หม้อเต็มไปด้วยน้ำได้
ตรงกันข้าม บุคคลแม้มีทรัพย์มาก แต่ไม่มีศรัทธา ถึงรวยก็รวยชั่วคราว เมื่อผลแห่งทานกุศลในอดีตส่งผลจนหมดกำลัง และมีความตระหนี่ครอบงำ ไม่ให้ทาน ไม่มีบุญใหม่เพิ่มเติม ไม่นานชีวิตก็จะตกต่ำ กลับสู่ความยากจน ดุจไม้ใหญ่ที่รากเน่าเสีย ไม่สามารถดูดซึมน้ำและอาหารจากผืนดินได้ ในที่สุดก็ล้มลง
บุคคลผู้มีศรัทธามั่นคงจึงได้ชื่อว่า มีอริยทรัพย์ คือ ทรัพย์อันประเสริฐของพระอริยเจ้า เพราะทรัพย์ คือ ศรัทธานี้ สามารถปิดประตูอบายได้ นำชีวิตไปสู่หนทางสวรรค์และพระนิพพานได้ ดุจฝนที่ตกบนเขาสูง ย่อมไหลรวมลงไปสู่แม่น้ำ และลงไปสู่มหาสมุทรคือ พระนิพพานในที่สุด
