นั่งธรรมะให้มีความสุข...แล้วจะอยากนั่งไปเรื่อย ๆ
พอนั่งธรรมะแล้วมีความสุขจากสมาธิ จะไม่ต้องให้ใครมาเตือน อยากจะนั่งเอง เพราะเรารู้ว่าความสุขอยู่ตรงกลาง ตรงหยุดกับนิ่ง เมื่อใจไปสัมผัสแหล่งของความสุขภายใน ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของความสุข ทำอย่างนี้บ่อย ๆ พอเราไปได้สักครั้งเดี๋ยวก็จะไปได้อีกครั้ง ๆ และจะได้อีกครั้ง คราวนี้ก็จะได้เรื่อย ๆ และนานขึ้นนานขึ้นไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงในระดับที่เราเป็นสารถีควบคุมได้ ขับได้ เคลื่อนไปสู่ภายในได้ไปเรื่อย ๆ ความชัด ความใส ความสว่างก็จะมาเองตอนนี้เราเริ่มซาบซึ้งในวิชชาธรรมกาย รู้สึกเห็นคุณค่าของการเข้ามาเป็นสมาชิกในองค์กร และก็เริ่มเคารพตัวเองที่มีวินิจฉัยถูกตัดสินใจถูกเมื่อได้เข้ามาในเส้นทางสายนี้ เวลานอนก็จะยิ้มด้วยความปลื้มปีติ เพราะตอนนี้เริ่มมีประสบการณ์ภายใน เมื่อใจเราหยุดนิ่งเฉยสั่งสมไปเรื่อย ๆ มากเข้า ๆ ความสุขจะแผ่ขยายออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ วิชชาต่าง ๆ ก็จะได้รู้เองได้เห็นเอง เป็นเองเข้าไปเรื่อย ๆ สบาย ๆ ถ้าพระเถระรวมทั้งระดับบริหารเข้าถึงจุดนี้ได้อะไรจะเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นอย่าลืมคำที่หลวงพ่อพูดเอาไว้ หลวงพ่อมีความปรารถนาอย่างนี้อยากให้ทุกคนเข้าถึง ถ้าใครที่เป็นสมาชิกขององค์กรเข้ายังไม่ถึงจุดนี้ หลวงพ่อก็มีความรู้สึกลึก ๆ และตำหนิตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า “เรายังนำหมู่คณะไปถึงฝั่งพระธรรมกายไม่ได้” จะมีความรู้สึกลึก ๆ อยู่ในใจตลอดเวลาอย่างนี้ถึงตรงนี้
ทางหนึ่งทางไหนที่จะต้องเคี่ยวเข็ญประคับประคองให้มาหลวงพ่อก็จะต้องทำอย่างนั้นไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงเป้าหมาย ถ้าหากเรายังเข้าไม่ถึงจุดนี้ เราจะเหนื่อยฟรีกันทั้งหมดเลย หลวงพ่อก็ไม่ต้องการให้ทุกคนเหนื่อยฟรี ควรจะมีรางวัลสำหรับชีวิตเรา คือ การเข้าถึงประสบการณ์ภายใน ตั้งแต่ขั้นหยาบจนถึงขั้นละเอียดกันทุก ๆ คน อยากให้ลูกทั้งหมดถึงจุดนี้นะ
นอกจากนี้อยากให้ลูกรู้ว่าพระมหาธรรมกายเจดีย์สำคัญมาก ถ้าจิตละเอียดจะได้ยินเสียงเทวดามาสวด สวดจนใจละเอียดก็จะได้ยิน ถ้าอยากได้ยินด้วยหูมนุษย์ต้องมาสวดที่หน้าพระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์พอจิตละเอียด...เสียงที่แตกต่างจากที่เราสวดจะดังขึ้น จะได้ยินเสียงที่แตกต่างอย่างชัดเจน เพราะตอนนี้ยิ่งสำคัญมาก ๆ เพิ่มคำว่า “มาก ๆ เข้าไปอีก"
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
