ฝึกหยุดให้คล่องในทุกอิริยาบถ
ถ้าเราฝึกหยุดฝึกนิ่งกลางองค์พระทุกวัน ให้สม่ำเสมอความชำนาญก็จะค่อย ๆ เกิดขึ้น จากยากก็จะมาง่าย แล้วการเดินทางเข้าไปสู่เส้นทางภายในก็อยู่ในวิสัยที่เราทำได้ แต่ต้องทำบ่อย ๆ ฝึกทุกวัน ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใด อิริยาบถใดก็ตาม ฝึกเอาไว้ ให้หยุด ให้นิ่ง ให้ใส เพราะนี่คือ “กรณียกิจ” คือกิจที่เราจะ “ต้องทำ” ไม่ทําไมได้
เราจะได้มีชีวิตที่มีความปลอดภัย แล้วก็อบอุ่นใจ เข้าถึงความสุขภายในได้ เหมือนมีป้อม มีค่าย มีหลุมหลบภัยอยู่ในตัว
ฝึกตรงนี้จนกระทั่งตัวของเราไม่ทึบ จะกลวงภายใน จะไม่มืดจะโล่ง โปร่งเบา สบาย ขยาย กลวงเข้าไปเลย น่าอัศจรรย์ทีเดียว จะกลวงเข้าไป แล้วก็จะเข้าถึงดวงธรรมที่ผุด ๆ กันขึ้นมา ธรรมเหล่านี้มีอยู่แล้วในตัวของเราที่เราได้ยินได้ฟังกันบ่อย ๆ นั่นแหละ ทั้งดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ดวงศีล ดวงสมาธิ ปัญญา วิมุตติวิมุตติญาณทัสสนะนั้นมีอยู่แล้วในตัวของเรา กายในกายต่าง ๆ เราก็จะเข้าถึงได้ แล้วก็ได้กันทุกคน ถ้าขยัน ไม่ขี้เกียจและทำถูกวิธี
ถ้าหยุดได้วันนี้ก็เข้าถึงวันนี้ หยุดได้พรุ่งนี้ก็เข้าถึงได้วันพรุ่งนี้หยุดได้ตอนไหนเข้าถึงตอนนั้น ฝึกเอาไว้ให้คล่องทุกอิริยาบถเลย นั่ง นอน ยืน เดิน ทำไปเรื่อย ๆ นะ
สวดธรรมจักรถ้าเราทุกคนช่วยกันไปให้ถึงเป้าที่ตั้งเอาไว้ ก็จะได้บุญบารมีไปด้วยกันทั้งหมด เพราะโอกาสแบบนี้ไม่ใช่จะหา ๆ เรามาสวดก็ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา คือ สวดไปด้วยใจที่สบาย มีความสุขภายใน เพราะเป็นบุญใหญ่ที่สำคัญต่อตัวเราเองได้ง่าย และบุญนี้ก็จะไปถึงกับหมู่ญาติที่ละจากโลกนี้ไปแล้วอีกด้วย ให้ไปช่วยกันชักชวนหมุนเวียนกันมาสวด ถือเป็นสิ่งที่สำคัญในช่วงนี้
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
