ให้ลูกปลื้มใจว่า...ตัดสินใจถูกแล้ว
ลูก ๆ ที่สละชีวิตเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในองค์กรยาวนานจนเป็นรัตตัญญูนั้นถือว่า “เป็นผู้มีหัวใจมหัศจรรย์” เพราะรู้ว่าทางโลกไม่ใช่งานที่แท้จริง แต่งานที่แท้จริงนั้น คือ งานสร้างบารมี ซึ่งผู้ที่มีบารมีแก่ ๆ และมีดวงปัญญาเท่านั้น จึงจะรู้ว่า “ต้องใช้ทุกอนุวินาทีอย่างไรให้เกิดประโยชน์อย่างสูงสุด เพื่อเดินตามรอยพระบรมโพธิสัตว์”
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นง่าย ๆ เลย เพราะเป็นอสาธารณะและบุคคลอสาธารณะนั้นจะต้องสร้างบารมีมายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน จึงจะมีหัวใจอันยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้
ลูก ๆ ทุกคนไม่ใช่หมดทางไปในทางโลก แต่เลือกที่จะเดินตามรอยของผู้รู้และพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย เพราะมองเห็นด้วยปัญญาว่า “แม้จะใช้ชีวิตทางโลกอย่างยิ่งใหญ่เพียงใดก็ไม่ได้มีโอกาสสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แต่การเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในองค์กรนั้น บุญบารมีเกิดขึ้นทั้งวันทั้งคืน ทั้งหายใจเข้า และหายใจออก คือ ทุก ๆ อนุวินาทีล้วนเป็นทางมาแห่งบุญทั้งสิ้น”
ดังนั้นให้ลูก ๆ ปลื้มใจเถิดว่า....ตัดสินใจถูกแล้วที่เป็นต้นบุญต้นแบบให้กับคนรุ่นหลัง ซึ่งทั้งเทวดา พรหม อรูปพรหม และพระนิพพานท่านก็ยกย่องสรรเสริญ ชื่นชม และอนุโมทนา อีกทั้งลูก ๆ ยังอยู่ในสายตาของภาคโปรด ภาคปราบ รวมทั้งผู้มีรู้มีญาณและมีอานุภาพ
เพราะฉะนั้น จะหาคนแบบนี้ได้ที่ใด คือ ทั่วทั้งแสนโกฏิจักรวาลอนันตจักรวาลหาไม่มีเลย ซึ่งลูก ๆ ที่รักทั้งหลายได้สะสมธาตุแห่งความบริสุทธิ์ไว้ในใจ จนทำให้พญามารไม่สามารถส่งฤทธิ์ส่งเดชมาถึงได้ และเป็นผู้ที่ทำให้พญามารขนพองสยองเกล้าเพราะไม่ติดในสิ่งที่พญามารทำเอาไว้..ติดแต่บุญบารมีอย่างเดียว
ดังนั้นลูก ๆ ที่สละชีวิตเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในองค์กรยาวนานจนเป็นรัตตัญญู จึงเป็นผู้ที่สมควรแก่การอนุโมทนาสาธุการเป็นอย่างยิ่ง
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๔
