บทที่ ๖๙
เมื่อเหล่าเทพจุติ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อใดเทวดาจะต้องจุติ1 (ตาย) เทวดาทั้งหลาย ต่างพากันมาอวยพรว่า ขอให้ท่านไปสู่สุคติ ครั้นไปสู่สุคติ แล้วขอให้ได้ลาภ ครั้นได้ลาภแล้วขอให้ดำรงตนอยู่ด้วยดี
ภิกษุรูปหนึ่งกราบทูลถามว่า อะไรเป็นสุคติ อะไรเป็นลาภ และอะไรเป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดีของเทวดา
พระบรมศาสดาตรัสตอบว่า การได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นสุคติของเทวดา การมีศรัทธาในพระธรรมวินัยเป็นลาภ การมีศรัทธาที่มั่นคงไม่คลอนแคลนตลอดชีวิต เป็นการดำรงตนอยู่ด้วยดี
ท่านทานบดีทั้งหลาย เทวดาเหล่าใดได้เกิดเป็นมนุษย์ มีศรัทธาในพระธรรมวินัย และมีศรัทธาที่มั่นคงไม่คลอนแคลน ก็ย่อมได้กลับไปสู่ความเป็นสหายของเทวดาอีก
บุคคลใดดำรงตนเช่นนี้ย่อมได้ชื่อว่า เป็นมนุสเทโว คือเป็นเทพบุตรเทพธิดาตั้งแต่ยังเป็นมนุษย์ เมื่อละจากโลกแล้ว ย่อมมีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป
1จวมานสูตร มก. ๔๕/๕๐๑, มจ. ๒๕/๔๔๗
