ยากพอสู้
พญามารดึงใจของเราให้ออกไปอยู่ภายนอกตัว ตรึงใจเข้าไปติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ โดยผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ซึ่งอายตนะภายในภายนอกของเรา ถูกดึงออกไปอย่างนั้น แล้วเวลาและอารมณ์ก็ถูกนำไปใช้กับสิ่งที่ไม่ได้เป็นสาระแก่นสารของชีวิต
ดังนั้น...เราจึงต้องดึงใจเอากลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เพื่อให้เข้าไปถึงพระธรรมกายภายใน ซึ่งเราต้องตั้งใจฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง แต่ก็จะยากตอนแรก คือ เราต้องนำใจเอากลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เพราะใจเตลิดเปิดเปิงกระเจิงกันไปตั้งนานแล้ว แต่คำว่า “ยาก” ในที่นี้ ไม่ใช่ว่า "ยากมาก” หรือ “ยากจนทำไม่ได้” ซึ่งก็อยู่ในระดับที่ยากไม่มาก ยากพอสู้ แล้วก็ง่ายพอดี แต่เราต้องมี ความเพียร มีความขยัน มีสติ สบาย สม่ำเสมอ แล้วก็หมั่นสังเกตว่า "เราได้ทำถูกหลักวิชชาไหม ถูกวิธีหรือไม่”
เพราะฉะนั้น...ให้มีสติเอาใจมาอยู่กับเนื้อกับตัว ดึงใจกลับมาสู่ที่ตั้งให้ได้อย่างสบาย สม่ำเสมอและต่อเนื่อง อย่าให้ขาดจังหวะ ขาดช่วง ในการฝึกใจให้หยุดให้นิ่ง ถ้าทำได้อย่างนี้ ก็จะสมความปรารถนากันทุกคน
Mara draws our minds outside our bodies, attaching them to images, sounds, smells, tastes, touches, and mental states through the eyes, ears, noses, tongues, bodies, and minds. Then, our time is spent on things that are not the essence of life.
Therefore, we must bring our minds back to the bodies to attain the Dhammakaya within. We must focus on training the minds to stop and be still. It will be difficult at first since our minds are accustomed to being outside. The word "difficult" here is not "very difficult" or "impossible to do." We must have perseverance, diligence, consciousness, comfort, and consistency. Then, we need to observe whether "we do it right or not, based on the principles of meditation."
Therefore, be mindful by bringing your mind back to its original position comfortably, consistently, and continuously. Do not break the rhythm in training your mind to stop and be still. If you can do this, your wish will be fulfilled.
